منشأ توکل صفت توکل در مؤمن از نوع نگرش او به جهان هستی و جایگاه خدا و انسان و دیگر آفریده ها مایه می گیرد. بر پایه منابع اسلامی، جهان هستی و تمام موجودات آن آفریده ی دست قدرتمند خداوند است. تمام این جهان قلمرو حکومت خدا و همه ی آنچه روی می دهد، محکوم اراده ی اوست. به بیانی نیکوتر، مؤثر و فاعل حقیقتی در جهان هستی تنها خداوند است و دیگر سبب ها و فاعل ها سببیت فاعلیت خود را از خداوند گرفته اند، از این رو تا زمانی مؤثر و فاعل اند که خداوند اراده کرده و هر گاه خداوند اراده کند، فاعلیت آنها باطل خواهد شد. بر پایه ی این جهان بینی، بدیهی است مؤمن جز بر خداوند اعتماد و اتکا نخواهد کرد. علی (ع) منشأ توکل را اعتماد به خدا، یقین و ایمان قوی می داند: توکل [ناشی] از قوت یقین است؛ حٌسن توکل نشان دهنده حٌسن یقین است؛ آن که در ایمان قوی تر باشد، به خداوند بیشتر توکل می کند، و کسی که به خدا اعتماد داشته باشد، بر او توکل می کند.
| از صفحات دیگر نیز دیدن نمایید | |
|
|
|
