|
مقالات مفید پیچک: روش های امر به معروف و نهی از منکر |
|
 |
 |
راه و روش امر به معروف و نهی از منکر
در اینجا دو پرسش مطرح می شود: نخست این که چرا برخی در انجام این وظیفه سستی می کنند؟ دیگر اینکه چگونه باید دیگران را به نیکی ها امر و از زشتی ها باز داشت؟
برای پاسخ به پرسش اول می توانیم از برخی روایات بهره گیریم. در روایات متعددی به این موضوع اشاره شده که سستی در انجام امر به معروف و نهی از منکر، از ترس ضرر جانی و مالی ناشی می شود. در روایتی آمده است:
امر به معروف و نهی از منکر مرگ انسان را نزدیک و روزی را دور نمی کند، بلکه پاداش الهی را مضاعف و مزد را بیشتر می کند.
علمای اخلاق نیز معتقدند: سبب کوتاهی کردن در امر به معروف و نهی از منکر، یا ضعفِ نفس است یا طمع مالی.
بنابراین کسی که می خواهد خود را برای انجام این وظیفه آماده کند، نخست باید ترس جانی و مالی و طمع از دیگران را از خود دور کند که این جز با قوت نفس و مجاهده به دست نمی آید.
علمای اسلامی در پاسخ به پرسش دوم، با استناد به روایات معصومین (ع) معتقدند امر به معروف و نهی از منکر مراتبی دارد:
1. انکار قلبی: که کاری انجام دهد که نشان دهنده انزجال قلبی او از کار ناپسند است. مثلاً در مواجه با صحنه ای ناشایست می تواند چشم خود را ببندد، روی ترش کند، روی بگرداند یا از آن مجلس خارج شود.
2. امر و نهی زبانی: در صروتی که امر و نهی پیشین مؤثر واقع نشد، می باید وی را با گفتار از کار ناشایست باز دارد و به کار نیک امر کند. البته امر و نهی زبانی نیز مراتبی دارد: نخست باید با سخن نرم و با موعظه و ارشاد او را امر و نهی کند، اما اگر مؤثر نیفتاد، با امر و نهی و در صورت کارگر نیفتادن، با سخن خشن و تهدید او را امر و نهی کند.
3. امر و نهی عملی: در این مرحله شخص می تواند با اعمال قدرت فرد را از کار زشت باز داشته و به کار نیک وادارد. اما باید دانست این مرحله بر عهده ی حاکم شرعی است و تنها با اجازه او می توان بدان اقدام کرد.
|
از صفحات دیگر
نیز دیدن نمایید |
|
|
|
