رسيد مژده که ايام غم نخواهد ماندمن ار چه در نظر يار خاکسار شدمچو پرده دار به شمشير مي زند همه راچه جاي شکر و شکايت ز نقش نيک و بد استسرود مجلس جمشيد گفته اند اين بودغنيمتي شمر اي شمع وصل پروانهتوانگرا دل درويش خود به دست آوربدين رواق زبرجد نوشته اند به زر
چنان نماند چنين نيز هم نخواهد ماندرقيب نيز چنين محترم نخواهد ماندکسي مقيم حريم حرم نخواهد ماندچو بر صحيفه هستي رقم نخواهد ماندکه جام باده بياور که جم نخواهد ماندکه اين معامله تا صبحدم نخواهد ماندکه مخزن زر و گنج درم نخواهد ماندکه جز نکويي اهل کرم نخواهد ماند
ز مهرباني جانان طمع مبر حافظ
،
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند
تعبیر: دوران اندوه تو به پایان و زمان شادکامی فرا می رسد. آن را غنیمت بدان و خدا را شکر کن و فریفته ی لحظات خوش زندگی نباش.
