|
تو را که هر چه مراد است در جهان داري
بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
ميان نداري و دارم عجب که هر ساعت
بياض روي تو را نيست نقش درخور از آنک
بنوش مي که سبکروحي و لطيف مدام
مکن عتاب از اين بيش و جور بر دل ما
به اختيارت اگر صد هزار تير جفاست
بکش جفاي رقيبان مدام و جور حسود
به وصل دوست گرت دست مي دهد يک دم
|
|
چه غم ز حال ضعيفان ناتوان داري
که حکم بر سر آزادگان روان داري
ميان مجمع خوبان کني ميانداري
سوادي از خط مشکين بر ارغوان داري
علي الخصوص در آن دم که سر گران داري
مکن هر آن چه تواني که جاي آن داري
به قصد جان من خسته در کمان داري
که سهل باشد اگر يار مهربان داري
برو که هر چه مراد است در جهان داري
|
