بي تو اي سرو روان با گل و گلشن چه کنمآه کز طعنه بدخواه نديدم رويتبرو اي ناصح و بر دردکشان خرده مگيربرق غيرت چو چنين مي جهد از مکمن غيبشاه ترکان چو پسنديد و به چاهم انداختمددي گر به چراغي نکند آتش طور
زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنمنيست چون آينه ام روي ز آهن چه کنمکارفرماي قدر مي کند اين من چه کنمتو بفرما که من سوخته خرمن چه کنمدستگير ار نشود لطف تهمتن چه کنمچاره تيره شب وادي ايمن چه کنم
حافظا خلد برين خانه موروث من است
،
اندر اين منزل ويرانه نشيمن چه کنم
تعبیر: خود را مأیوس و افسرده می بینی و از بدخواهی دشمن شکوه و شکایت داری. خود را نباز و دل به تقدیر بسپار. هر چه خیر است پیش می آید. به خدا توکل کن و با دوستان دانا مشورت کن تا راه چاره ای پیدا شود.
