يک دو جامم دي سحرگه اتفاق افتاده بوداز سر مستي دگر با شاهد عهد شبابدر مقامات طريقت هر کجا کرديم سيرساقيا جام دمادم ده که در سير طريقاي معبر مژده اي فرما که دوشم آفتابنقش مي بستم که گيرم گوشه اي زان چشم مستگر نکردي نصرت دين شاه يحيي از کرم
و از لب ساقي شرابم در مذاق افتاده بودرجعتي مي خواستم ليکن طلاق افتاده بودعافيت را با نظربازي فراق افتاده بودهر که عاشق وش نيامد در نفاق افتاده بوددر شکرخواب صبوحي هم وثاق افتاده بودطاقت و صبر از خم ابروش طاق افتاده بودکار ملک و دين ز نظم و اتساق افتاده بود
حافظ آن ساعت که اين نظم پريشان مي نوشت
،
طاير فکرش به دام اشتياق افتاده بود
تعبیر: احساس می کنی که به آرزوی خود نخواهی رسید اما این افکار مأیوس کننده را از خود دور کن. به ظاهر دنیا توجه نکن. روی خوش دنیا عاقبت به کام تو خواهد چرخید به شرط آنکه صبر کنی و ناامید نباشی.
