اغلب ما براین باوریم که میزان ذخیره چربی در بدن به میزان کالری که مصرف می شود
و میزان کالری که می سوزد، ارتباط دارد. اگرچه این فرضیه تا حدی درست است اما عوامل
دیگری مانند هورمون های چربی سوز نیز در این امر نقش مهمی ایفا می کند. اساساً سوخت
و ساز بدن و متابولیسم چربی به طور گسترده ای از طریق هورمون های مختلف بدن کنترل
می شود.
اگر رژیم غذایی نامناسب باشد، هورمون های چربی سوز عملکرد نامناسبی خواهد داشت و
میزان سوخت و ساز بدن کاهش پیدا می کند و با این که کالری کمتری مصرف می کنید، اما
کم کردن وزن دشوارتر می شود.
روزنامه خراسان «گرلین» درمعده تولید می شود و همانند بیشتر هورمون های چربی سوز
با مغز همکاری می کند تا پیام «گرسنگی» را ارسال کند. کاهش مصرف کالری برای پایین
آوردن وزن باعث افزایش تولید «گرلین» می شود. به گزارش سایت «Prevention» حتی پس از
گذشت یک سال از اتخاذ برنامه غذایی کم کالری، ممکن است میزان گرلین بالا بماند. در
واقع بدن هرگز به کم خوردن عادت نمی کند و به طور مداوم علایم گرسنگی را ارسال می
کند. به همین دلیل است که حفظ وزن از کم کردن وزن سخت تر است.البته با انجام ورزش
های مناسب می توان میزان گرلین را کاهش داد.
«لپتین» نوعی هورمون به نام «ادیپوکین» است که به طور خاص از سلول های چربی رها
می شود. لپتین با مغز ارتباط برقرار می کند تا بدن را به کم خوردن و سوزاندن کالری
بیشتر وادار کند.
هرچه چربی بدن بیشتر باشد سلول های چربی، «لپتین» بیشتری رها می کند. هرچند که بالا
بودن چربی بدن باعث رهایی بیش از حد «لپتین» می شود، اما مغز به علایم لپتین بی
اعتنا می شود.برای به حداکثر رساندن کارآیی لپتین، خواب کافی با رژیم غذایی سرشار
از آنتی اکسیدان مانند میوه های توتی و سبزیجات قرمز و سبز رنگ، داشته باشید. کاهش
وزن حساسیت بدن را به «لپتین» بالا می برد و به شما قدرت می بخشد هرچه کاهش وزن
بیشتر باشد، تاثیر لپتین در بدن بیشتر خواهد بود.
«ادیپونکتین» نوعی ادیپوکین است اما برخلاف لپتین، هرچه بدن لاغرتر باشد، سلول
های چربی، «ادیپونکتین» بیشتری رها می کند. ادیپونکتین، توانایی عضلات را برای مصرف
کربوهیدرات بالا می برد و سوخت وساز بدن را تقویت می کند و شکستن چربی بدن را
افزایش می دهد.برای به حداکثر رساندن میزان «ادیپونکتین» هنگام صبح فعالیت داشته
باشید و مواد غذایی حاوی کربوهیدرات های مفید و تک چربی های اشباع نشده مانند زیتون،
آواکادو و… را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
«انسولین» نقش مهمی در بدن به ویژه در ساخت عضله و حفظ میزان قند خون ایفا می
کند.انسولین و کربوهیدرات با هم در ارتباط است و هرچه مصرف کربوهیدرات بالاتر باشد،
انسولین بیشتری در خون رها می شود.
«گلوکاژن» نوعی هورمون است که بر خلاف انسولین عمل می کند، در حالی که انسولین
کربوهیدرات را ذخیره می کند و چربی می سازد، وظیفه این هورمون شکستن کربوهیدرات و
چربی های ذخیره شده است و ترشح آن باعث رها شدن انرژی در بدن می شود. مصرف مواد
غذایی غنی از پروتئین و کم کربوهیدرات، بهترین راه برای افزایش تولید گلوکاژن است.
کوله سیستوکنین (CCK)، هورمونی است که به هنگام خوردن چربی یا پروتئین، از سلول
های روده رها می شود. اما این هورمون در روده نمی ماند بلکه با سیستم عصبی ارتباط
برقرار می کند تا احساس سیری را اعلام کند و همزمان باعث کند شدن هضم در معده می
شود و نتیجه آن احساس سیری طولانی مدت است.برای تاثیر بیشتر این هورمون در هر وعده
غذایی پروتئین و چربی مناسب مصرف کنید.
«اپی نفرین» هورمونی است که باعث سوختن چربی و رهایی انرژی در بدن می شود. این
هورمون برای کاهش اشتها نیز مفید است. برای تولید بیشتر این هورمون در بدن، ورزش
مفید است.
هورمون رشد برای سوخت چربی نیز موثر است. هورمون رشد با برقراری ارتباط با سلول
های چربی، آن ها را برای شکستن و سوزاندن چربی آماده می کند. تولید این هورمون از
طریق انجام ورزش های سنگین و مستمر افزایش پیدا می کند. برای این که تاثیر چربی
سوزی این هورمون به حداکثر میزان خود برسد، ورزش کنید.
یاقوت