بدون شک یکی از اهداف اساسی در ورزش و بویژه فوتبال اینست که ورزشکار دوست دارد تا به قهرمان تبدیل شود. قهرمانی سلسله مراتب دارد. اینکه یک ورزشکار قهرمان یک باشگاه باشد یا یک شهر یا یک کشور و الخ… باهم تفاوت دارد.
قهرمانی ، سلسله مراتب دارد. از خانواده شروع می شود و تا جهان یا قهرمان جهانی ادامه می یابد. مثلاً علی دایی قهرمانی است جهانی. رتبه قهرمانی علی دایی از نژاد و قوم و شهر و کشور و… فراتر است. یا هادی ساعی و حسین رضازاده و … اینها قهرمانانی ملی و جهانی هستند.
خیلی از قهرمانان اما به این حد از قدرت نمی رسند. اما می توانند مرزهای یک محله و شهر را درنوردیده و مثلاً به قهرمانی استانی یا منطقه ای تبدیل شوند. اینها برای مردم یک استان یا شهر شناخته شده هستند و بیشتر مردم برایشان سر و دست می شکنند.
خیلی از قهرمانان هم در حد یک محله و باشگاه و تیم خاص و محدود می گنجند. این کوچکترین حد و نقطه شروع هفت خوان قهرمانی است. مثلاً یک بازیکن محبوب در باشگاه گازال یا بهزیستی جناح.
در مورد یونس رحیمی باید گفت اولاً باشگاه فرهنگی ورزشی بهزیستی جناح زادگاه و محل رشد و نمو این بازیکن یا قهرمان است و باید از این باشگاه و مسئولین آن تقدیر گردد که زمینه رشد چنین قهرمانانی را فراهم نموده اند.
مسئله مهمتر که همواره باید مد نظر همه نوجوانان و جوانان جناح و اصلاً همه ورزشکاران جوان باشد اینست که یک ورزشکار نمونه و قهرمان اولاً باید نسبت به کسانی که برایش زحمت کشیده اند وفادار بوده و خشوع داشته باشد. مربی اش…. باشگاهش….هواداران باشگاهش و ….. اما باید از نظر اخلاقی و ورزشی به گونه ای رفتار کند تا برای عموم مردم، عزیز و قهرمان تلقی گردد. مسلماً با خودشیرینی و عالم بی عمل بودن این مهم محقق نمی شود.
مثال یونس رحیمی در این زمینه نمونه خیلی خوبی است. قطعاً یونس زمانی که در باشگاه خودش (بهزیستی جناح) بازی می کند جلو حریفان خصوصاً گازال اصلاً باج نمی دهد. بازیهای یونس را جلو گازال همه به یاد داریم. با تعصب ، زیرک و سرسخت اما چرا گازالیها این همه یونس را دوست دارند؟ مگر یونس جلو آنها با تعصب و محکم بازی نمی کند؟ جواب روشن است. یک قهرمان نامردی نمی کند. زمانی که در تیمش (بهزیستی جناح) بازی می کند مردانه بازی می کند. یونس یا هر کس دیگری می تواند با خودش بگوید جلو مثلاً گازالیها آرام بازی می کنم تا از من ناراحت نشوند. اما اگر چنین کند دیگر قهرمان نیست.
قهرمان در میدان مردانه می جنگند. یکی از دلایل محبوبیت یونس اینست که مردانه می جنگد .
حالا که برای گازال بازی می کند هم مردانه می جنگد. در حالیکه همواره به باشگاه و زادگاه فوتبالیش وفادار است برای باشگاه همشهریش هم دل می سوزاند. سرافرازی شهرش را مهم می داند. و دراین راه تا مرز بیهوشی و …. پیش می رود.
بدون شک یونس مزد روحیه پهلوانیش را خواهد گرفت. مزد یونس را با پول و ….نمی توان حساب کرد. یونس با زنده ماندنش در قلبهای همه ورزش دوستان جناحی مزدش را می گیرد. یونس مرزها را شکسته و به نمادی تبدیل شده که همه جناحی ها به او افتخار می کنند.
قرارداد یونس مبلغ سنگینی دارد. مبلغ این قرارداد دعای خیر و تشویق و تمجید صدها هواداری است که از او رضایت دارند. این هوادران به رنگ های مختلفی هستند. از متعصب ترین بهزیستی تا متعصب ترین گازالی و این مزد کمی نیست.
پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح