ال.اس.دی به صورت گرد سفید رنگ، قرص، کپسول و همچنین مایعی صاف و روشن و بدون رنگ و بو است که گاه بر روی کاغذ چکانده می شود. تشخیص آن از طریق رویت و به صورت ظاهری غیر ممکن است و وجود آن را می توان از طریق آزمایشات تحلیل کمی و کیفی مورد تایید قرار داد.

ال.اس.دی چه عوارض دارد؟

پس از آن که ال.اس.دی وارد بدن انسان شد، ممکن است ۲۰ تا ۱۲۰ دقیقه هیچ اثری در بدن دیده نشود. اما تاثیر آن ۲ الی ۳ ساعت پس از جذب پدیدار می شود و کم کم به اوج خود می رسد. اعتیاد به ال.اس.دی نوعی اتکا روانی به آن است. یکی از مهمترین عوارض مصرف این ماده تیره شدن مردمک چشم است که بطور کامل در مقابل نور واکنش نشان می دهد. حالت تهوع، استفراغ، سرد شدن بدن و لرزش علاوه بر این نیز در بسیاری از اوقات در بدن بیمار مشاهده می شود.

علائم مصرف این مواد چیست؟

از دیگرعلائم مصرف این ماده، خطوط رنگینی است که به هنگام بسته شدن چشم ها در منطقه بینایی پدیدار می شود و در این ناحیه حرکت می کند. همین خطوط ممکن است به صورت اشباح و رویدادهای نامفهومی در نظر بیمار پدیدار شود و یا چهره ی افراد و سمبل های رویایی دیگر را به خود بگیرد. اگر شخص معتاد به ال.اس.دی چشم هایش را باز کند، رنگ ها را اشباع شده تر خواهد دید. عمق تصاویر و اشیاء در نظرش تشدید خواهد شد و بعد تصاویر طولانی تر می شود؛ اشیای ثابت ممکن است در نظرش به حرکت درآیند؛ به عمق کابوس های مختلف خواهد رفت و گاهی چیزهایی پیرامون خود خواهد دید که سایرین توان دیدن آن را ندارند. در این حالت توهمی اشیاء در نظر بیمار نوعی زیبایی و معنا پیدا می کنند.

کابوسی که رهایتان نمی کنند

در بعضی افراد معتاد نیز خلاف این عادت دیده می شود. برای مثال قدرت شنوایی تشدید می شود و زمزمه های نامفهوم در آن می آمیزد. ذائقه، شامه و لامسه معتاد به صورت های گوناگون تغییر می کند و تجارب، توام با هراس و وحشت و درد است. مغز کار عادی خود را رها می کند و در خیالات غرق می شود. تفکرات منطقی کمتری در ذهن شکل می گیرد. شخصیت فرد خرد و درک متغیر می شود. درنهایت معتاد تمامی وجود، فکر و شخصیت خود را از دست می دهد. اگر این تغییرات شدید و ضربه زننده به صورت وحشت و از خود بی خود شدن ادامه و رشد پیدا کند، باعث مختل شدن تعادل روانی معتاد خواهد شد.

حتی مقادیر کمی از این مواد هم ضرر دارد

مصرف بسیار کم این ماده ( حدود نیم میلی گرم ) نیز خطرناک و ممکن است پس از استعمال آن علائم مسمومیت شدیدی از قبیل پیدایش اختلالاتی در سلسله اعصاب خودکار، بی نظمی در حرکات انبساط حدقه چشم، اختلالاتی در ضربان قلب، قابلیت تحریک شدید و حالت تهوع دیده شود. این اختلالات با احساس خوشی و خنده های ناگهانی بی علت، ضعف عمومی در بدن، اضطراب و نیز اشکال و تصاویر رنگی همراه است که در نظر شخص ظاهر می شود و ایجاد تخیلات بی اساس می کند.

عوارض حاصل از امراض مغزی:

این ماده امراض مغزی ایجاد می کند و عوارض روانی حاصله از آن، بیش از همه شباهت به انواع اختلالات روانی از ردیف روان گسیختگی یا نوعی از جنون های آنی دارد. بسیاری از مصرف کنندگان حواس پنجگانه شان تحت تاثیر این ماده قرار می گیرد و احساسات دروغین در آنها ایجاد می شود. مصرف کنندگان احساس می کنند قادر به پرواز هستند و به همین دلیل از ساختمان های بلند خود را به بیرون می اندازند و جان خود را از دست می دهند.

آزمایش های نمایان گر توهم زا بودن ال.اس.دی

 در گربه هایی که ال.اس.دی به بدن آنها وارد شده بود، مشاهده شد تغییر حالت روانی موجب آن شده است که برخلاف حالات طبیعی، از موش بترسند و پا به فرار بگذارند. تاپیر این دارو بر روی عنکبوت ها نشان داد این حیوان با سرعت و مهارت عجیبی شروع به تنیدن تارهای پیچیده و درهم و نامنظم می کند. بررسی رفتار سربازانی که پس از استعمال ال.اس.دی از آنان فیلم برداری شده بود نشان می داد، آنان موقعیت خود را درک نمی کنند و قادر به انجام دستورات فرمانده ی خود نیستند.

تجربه شخصی بیمار مصرف کننده ال.اس.دی

وقتی که روی تختخوابم دراز کشیدم در عالم هزیان و هیجان و مستی غوطه ور شدم. تمام اثاث خانه به دنبال هم حرکت می کردند و پیوسته تغییر رنگ می دادند. به نظرم می آمد ستارگان آبی رنگ آسمان روی سقف خانه های شهر فرو می ریزند. پس از دو ساعت که در عالم بی خبری بودم یادم آمد همان روز مقدار کمی از عصاره قارچ چاودار خوردم. فردای آن روز تصمیم گرفتم همان آزمایش را با مصرف مقدار یک هزارم میلی گرم از این دارو تکرار کنم و نتیجه را یادداشت کنم. مشاهداتم از این قرار بود: چهل دقیقه پس از خوردن این مقدار مختصر، احساس سرگیجه کردم و بی اختیار قهقهه خنده سر دادم. جثه ی کسانی که در اطرافم بودند به طور عجیبی کوچک شد. از همکارم درخواست کردم مرا با دوچرخه به یک ویلا هدایت کند. با این که با سرعت با دوچرخه پا می زدیم ولی احساس می کردم از جای خود تکان نمی خوریم. پس از ۶ ساعت به حالت طبیعی برگشتم.

روش درمان این بیماری

درمان شامل فراهم کردن یک محیط آرام، آرام بخشی با نوعی دارو ( بنزو دیازپینها )، مایع درمانی ( هیدراسیون ) و مصرف هالوپریرول در موارد توهم های وحشت زا است. ساکشن معده ( مکیدن یا مکش ) و اسیدی کردن ادرار به کمک کلرید آمونیوم یا اسید آسکوربیک می تواند در افزایش دفع مفید باشد.

منبع: نشریه روز نو شماره یک

مجله خبری