|
مقالات مفید پیچک: شکر کردن در دین اسلام |
|
 |
 |
5. شکر
شکر وجه تمایز زندگی انسانی از حیوانی است. و در قرآن و روایات بر آن بسیار تأکید شده است. در برخی آیات، خداوند به صراحت انسان را به شکر گزاری از خود فرا می خواند:
بَلِ اللهَ فَاعْبُدْ وَ کُن مِّنْ الشَّاکِرِینَ؛ بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش.
در آیه ای دیگر می فرماید:
فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُواْ لِی وَ لاَ تَکْفُرُونِ؛ پس مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم؛ و شکرانه ام را به جای آرید؛ و با من ناسپاسی نکنید.
آنچه به روشنی اهمیت این صفت را نشان می دهد، این است که خداوند خود را نیز دارای این صفت می داند:
مَّا یَعْفَلُ اللهُ بِعَذَابِکُمْ إِن شَکَرْتُمْ وَ آمَنتُمْ وَ کَانَ اللهُ شَاکِرًا عَلِیماً؛ اگر سپاس بدارید و ایمان آورید، خدا می خواهد با عذاب شما چه کند؟ و خدا همواره سپاس پذیر [حقّ شناسِ] داناست.
قرآن شکرگزاری از خداوند را نتیجه ی حکمت و فرزانگی می داند:
وَ لَقَدْ آتَیْنَا لُقْمَانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلهِ وَ مَن یَشْکُرْ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَن کَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌّ حَمِیدٌ؛ و به راستی، لقمان را حکمت دادیم که: خدا را سپاس بگزار و هر که سپاس بگزارد، تنها برای خود سپاس می گزارد؛ و هر کس کفران کند، در حقیقت، خدا بی نیاز ستوده است.
از این آیه بر می آید که شکرگزاری از خداوند دستوری تعبدی نیست، و اگر هم دستوری نبود، عقل انسان به او فرمان شکرگزاری می داد. در روایتی از علی (ع) آمده است:
اولین چیزی که در ارتباط با خدا بر شما واجب است، شکرگزاری از نعمت های خدا و جستجوی رضایت اوست.
ساگر خداوند برای سرپیچی از دستورهای خود وعده ی عذابی هم نداده بود، انسان برای سپاسگزاری از نعمت های او، می باید از دستورهای او سرپیچی نکند.
|
از صفحات دیگر
نیز دیدن نمایید |
|
|
|
