روز ولنتاین (۲۵ بهمن {۱۴ فوریه}) و خرید گل، هدیه و عروسک، شکلات و … چند سالی است در کشورمان باب شده است. اکثر جوان ها بدون اطلاع از اینکه اصلا این ولنتاین خوردنی یا پوشیدنی است، فقط می دانند که در روز ولنتاین باید برای کسانی که دوست دارند هدیه بخرند.
تنها مدت کمی به اواخر بهمن ماه و اواسط ماه فوریه باقی مانده که روز عشق فرنگی (ولنتاین) و روز عشق ایران باستان (سپندارمذگان) یا همان ولنتاین ایرانی به فاصله ی چهار روز از هم قرار دارند یعنی ۲۵ بهمن ماه (ولنتاین) و ۲۹ بهمن ماه (سپندارمذگان)!

بی کلک

نوروز برابر با یکم فروردین ماه (روزشمار خورشیدی)، جشن آغاز سال و یکی از کهن ترین جشن های به جا مانده از دوران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان می باشد و هنوز مردم مناطق مختلف فلات ایران نوروز را جشن می گیرند. امروزه زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می شود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است.

بی کلک

زندگی خصوصی هنرمندان همواره زیر ذره‌بین است و کوچک‌ترین رفتار آن‌ها با واکنش عمومی همراه است. همین موضوع باعث می شود تا آن‌ها تلاش کنند تا بیش از دیگران زندگی خود را در هاله‌ای از راز قرار دهند. «نسل امروز» اما در گفت‌وگو با چهره‌های سینمایی درباره متن کارت عروسی‌شان صحبت کرده‌اند. جالب است که نگرانی از حضور غریبه‌ها در مراسم عروسی باعث شده تا افرادی مثل داوودنژاد و بازغی تلفنی آدرس محل عروسی را اعلام کنند.

بهاره رهنما (پیمان قاسم‌خانی): کارت عروسی ما پروانه‌های رنگارنگ بود. شعر روی آن را هم خودم گفته بودم: با بهار پیمان می‌‌بندیم، به نام عشق، برای همیشه.

امیر جعفری (ریما رامین‎فر): ما ۸ سال نامزد بودیم و دلیلی نداشت بعد از این همه وقت عروسی بگیریم. نه من کت و شلوار دامادی پوشیدم و نه ریما لباس عروسی.

رضا داوودنژاد (غزل بدیعی): کارت عروسی ما خیلی متفاوت و خاص بود. روی کارت ما هیچ چیز نوشته نشده بود. جز اسم‌‌هایمان به اضافه تاریخ عروسی؛ همین و تمام. کارتمان هم شکل یک پازل بود. روز عروسی تیمی بسیج شدند و با همه مهمان‌ها تماس گرفتند و آدرس محل عروسی را به آن‌ها دادند.

نیوشا ضیغمی (آرش پولادخان): ما کارت عروسی نداشتیم به خاطر اینکه عروسی‌مان بسیار کوچک و خانوادگی بود. بنابراین ترجیح دادیم مهمانان عروسی کوچکمان را تلفنی و شفاهی دعوت کنیم و کار به کارت و این چیزها نرسید.

پژمان بازغی (مستانه مهاجر): ما کارت عروسی نداشتیم. فکر کردیم ممکن است در چاپخانه محل عروسی لو برود و به این ترتیب آسایش و امنیت مهمانان خدشه‌دار شود. به همین دلیل بی‌خیال کارت عروسی شدیم.

ویشکا آسایش (رضا قبادی): من عروسی نگرفتم که کارت عروسی داشته باشم. آن زمان با مراسم عروسی و همه این تجملات بی مورد آن مثل کارت و… مخالف بودم. البته الان هم هنوز با بریز و بپاش بی‌مورد و تجملات مخالف هستم. من فقط عروسی‌های ساده و صمیمانه را دوست دارم.

مائده طهماسبی (فرهاد آئیش): ما جزو آن افرادی هستیم که نه عروسی گرفتیم و نه کارت عروسی داشتیم.

حمیرا ریاضی (علیرضا اوسیوند): کارت عروسی من بسیار ساده بود و روی آن نوشته بودیم: «کاروانی آمد … بارش لبخند …» شعری از سهراب سپهری است.

شبنم قلی‌خانی: کارت عروسی‌مان را همسرم طراحی کرد و روی آن شعری از فریدون مشیری نوشتیم: «تنها نگاه بود و تبسم میان ما/ تنها نگاه بود و تبسم. گاهی که سینه‌هایمان چون کوره می‌گداخت/ دست تو بود و دست من –این دوستان پاک- که از شوق سر به دامن هم می‌گذاشتند و زین پل بزرگ –پیوند دست‌ها- دل‌های ما هم به خلوت هم راه داشتند» و البته در پایان نوشتیم: خواهشمندیم از آوردن هرگونه دوربین خودداری کنید.

شقایق دهقان (محراب قاسم‌خانی): ما کارت عروسی داشتیم اما هیچ چیز خاصی و ویژه‌ای روی آن ننوشتیم. همان جملات مرسوم و عادی که تشریف بیاورید و ما را خوشحال کنید.

زیبا بروفه (پیام صابری): کارت ما یک نقاشی کارتونی بود که خودمان کشیده بودیم.

رزیتا غفاری (عباس صالحی): ما روی کارتمان نوشته بودیم: دست‌های منتظرمان سرانجام با عشقی به پاکی آب و با ایمانی به تزاید خاک خوشبختی را می‌سازد. عزم آن داریم که در خانه کوچک‌مان نگهش داریم.

بی کلک

ماجرای نشت اطلاعات بانکی از شرکت انیاک باز بحث امنیت کارت های اعتباری را داغ کرده است. در این جا برایتان توضیح داده ایم که کارت های اعتباری فعلی چکونه کار می کنند.

•  کارت های مغناطیسی :

کارت های بانکی که غالباً در ایران استفاده می شود، یکی از انواع کارت های مغناطیسی است. کارت مغناطیسی، کارت هایی از جنس pvc هستند که چند لایه نوار مغناطیسی را در خود پوشش داده اند، کاربرد های اولیه ذخیره اطلاعات روی نوار مغناطیسی به نوارهای کاست قدیمی بر می گردد که روی آن موسیقی ضبط می شد. البته ساختار کارت ها دقیقاً به همان سادگی نیست. مهم ترین تفاوت آن، استانداردهایی است که برای کد کردن اطلاعات روی کارت مغناطیسی تدوین شده است که در بسیاری از این کارتها رعایت می شود.

• چرا از این کارت ها استفاده می شود؟

از مزایای این کارت می توان به قیمت بسیار مناسب، دستگاه های کارتخوان ارزان قیمت و تماسی بودن آنها اشاره کرد. از طرفی هم این کارت ها با قرار گرفتن در معرض میدان های مغناطیسی به سادگی اطلاعات ذخیره شده را از دست می دهند.

• چقدر اطلاعات روی کارت ضبط می شود؟

هر کارت مغناطیسی سه ردیف نوار مغناطیسی دارد که عرض هر سه برابر ۱۱۰/۰ اینچ است. ردیف اول توانایی ذخیره ۱۹ رقم و ردیف دوم توانایی ذخیره ۱۶ رقم را دارد. شماره کارت های بانکی نیز معمولاً ۱۶ تا ۱۹ رقم هستند!

• راحت خوانده می شوند.

اطلاعات ذخیره شده در این نوارهای مغناطیسی به راحتی قابل خوانش هستند. معروفترین ریدرهای این کارت ها عابربانک ها، دستگاه های کارتخوان هستند و سخت افزار مورد نیاز برای خواندن اطلاعات از روی کارت نیز چندان پیچیده نیست. تقریباً هر دستگاهی که توانایی خواندن تویزهای روی نوارهای مغناطیسی را دارد، می تواند اطلاعات روی آن را بخواند. حتی هد یک ضبط صوت! البته این کار به سادگی انجام نمی شود.

•  کارت ها چگونه کار می کنند؟

از این کارت ها برای عملیاتی استفاده می شود که عملیات روی کارت ذخیره نمی شود. از این رو نرم افزارهایی که از این کارت ها صرفاً برای تایید هویت استفاده می شود و نیازی به نوشتن اطلاعات جدید روی کارت ندارند، می توانند از این کارت ها استفاده کنند.

•  ویزا کارت ها چگونه کار می کنند؟

این کارت ها نیز از سه ردیف مغناطیسی تشکیل شده است. البته بسیاری از کارت های بانکی بین المللی مانند ویزا کارت اصلاً ردیف سوم را نمی خوانند. گاه فقط ردیف اول خوانده می شود و گاهی هم در صورت ناخوانا بودن ردیف دوم.

•  چه اطلاعاتی روی کارت ثبت می شود؟

در ردیف اول تمامی اطلاعات مورد نیاز برای یک تراکنش بانکی وجود دارد و معمولاً نیازی به ردیف دوم نیست. بیشتر اطلاعات در ردیف اول ذخیره شده از جمله اطلاعات متنی که شامل نام صاحب کارت می شود. اطلاعات ردیف اول شامل شماره کارت که روی بدنه کارت نیز درج شده، نام صاحب حساب، تاریخ انقضاء، کد سرویس و داده های احتیاطی مثل cvv (یا موارد مشابه ) می شود. و البته نکته مهم اینجاست که این اطلاعات را به سادگی هر چه تمام تر می توان خرید.

•  دزد ها چگونه حساب ما را خالی می کنند؟

همانطور که اطلاعات روی کارت به سادگی قابل خوانش است، نوشتن آن روی کارت های جدید نیز بسیار ساده است. کلاه برداران می توانند با لحظه ای غفلت شما با دستگاه های ارزان قیمت اطلاعات کارت شما را کپی کنند از این جهت امنیت این کارت ها بسیار پایین است و به جای آنها باید از نسل جدیدی از کارت ها که اطلاعات را در چیپ های مخصوص ذخیره می کنند، استفاده کرد. برای همین است که توصیه می شود هنگام خرید کارت را به فروشنده ندهید . خودتان آن را روی دستگاه بکشید و رمز را وارد کنید.

مجله خبری

ماجرای نشت اطلاعات بانکی از شرکت انیاک باز بحث امنیت کارت های اعتباری را داغ کرده است. در این جا برایتان توضیح داده ایم که کارت های اعتباری فعلی چکونه کار می کنند.

•  کارت های مغناطیسی :

کارت های بانکی که غالباً در ایران استفاده می شود، یکی از انواع کارت های مغناطیسی است. کارت مغناطیسی، کارت هایی از جنس pvc هستند که چند لایه نوار مغناطیسی را در خود پوشش داده اند، کاربرد های اولیه ذخیره اطلاعات روی نوار مغناطیسی به نوارهای کاست قدیمی بر می گردد که روی آن موسیقی ضبط می شد. البته ساختار کارت ها دقیقاً به همان سادگی نیست. مهم ترین تفاوت آن، استانداردهایی است که برای کد کردن اطلاعات روی کارت مغناطیسی تدوین شده است که در بسیاری از این کارتها رعایت می شود.

• چرا از این کارت ها استفاده می شود؟

از مزایای این کارت می توان به قیمت بسیار مناسب، دستگاه های کارتخوان ارزان قیمت و تماسی بودن آنها اشاره کرد. از طرفی هم این کارت ها با قرار گرفتن در معرض میدان های مغناطیسی به سادگی اطلاعات ذخیره شده را از دست می دهند.

• چقدر اطلاعات روی کارت ضبط می شود؟

هر کارت مغناطیسی سه ردیف نوار مغناطیسی دارد که عرض هر سه برابر ۱۱۰/۰ اینچ است. ردیف اول توانایی ذخیره ۱۹ رقم و ردیف دوم توانایی ذخیره ۱۶ رقم را دارد. شماره کارت های بانکی نیز معمولاً ۱۶ تا ۱۹ رقم هستند!

• راحت خوانده می شوند.

اطلاعات ذخیره شده در این نوارهای مغناطیسی به راحتی قابل خوانش هستند. معروفترین ریدرهای این کارت ها عابربانک ها، دستگاه های کارتخوان هستند و سخت افزار مورد نیاز برای خواندن اطلاعات از روی کارت نیز چندان پیچیده نیست. تقریباً هر دستگاهی که توانایی خواندن تویزهای روی نوارهای مغناطیسی را دارد، می تواند اطلاعات روی آن را بخواند. حتی هد یک ضبط صوت! البته این کار به سادگی انجام نمی شود.

•  کارت ها چگونه کار می کنند؟

از این کارت ها برای عملیاتی استفاده می شود که عملیات روی کارت ذخیره نمی شود. از این رو نرم افزارهایی که از این کارت ها صرفاً برای تایید هویت استفاده می شود و نیازی به نوشتن اطلاعات جدید روی کارت ندارند، می توانند از این کارت ها استفاده کنند.

•  ویزا کارت ها چگونه کار می کنند؟

این کارت ها نیز از سه ردیف مغناطیسی تشکیل شده است. البته بسیاری از کارت های بانکی بین المللی مانند ویزا کارت اصلاً ردیف سوم را نمی خوانند. گاه فقط ردیف اول خوانده می شود و گاهی هم در صورت ناخوانا بودن ردیف دوم.

•  چه اطلاعاتی روی کارت ثبت می شود؟

در ردیف اول تمامی اطلاعات مورد نیاز برای یک تراکنش بانکی وجود دارد و معمولاً نیازی به ردیف دوم نیست. بیشتر اطلاعات در ردیف اول ذخیره شده از جمله اطلاعات متنی که شامل نام صاحب کارت می شود. اطلاعات ردیف اول شامل شماره کارت که روی بدنه کارت نیز درج شده، نام صاحب حساب، تاریخ انقضاء، کد سرویس و داده های احتیاطی مثل cvv (یا موارد مشابه ) می شود. و البته نکته مهم اینجاست که این اطلاعات را به سادگی هر چه تمام تر می توان خرید.

•  دزد ها چگونه حساب ما را خالی می کنند؟

همانطور که اطلاعات روی کارت به سادگی قابل خوانش است، نوشتن آن روی کارت های جدید نیز بسیار ساده است. کلاه برداران می توانند با لحظه ای غفلت شما با دستگاه های ارزان قیمت اطلاعات کارت شما را کپی کنند از این جهت امنیت این کارت ها بسیار پایین است و به جای آنها باید از نسل جدیدی از کارت ها که اطلاعات را در چیپ های مخصوص ذخیره می کنند، استفاده کرد. برای همین است که توصیه می شود هنگام خرید کارت را به فروشنده ندهید . خودتان آن را روی دستگاه بکشید و رمز را وارد کنید.

مجله خبری