بایگانی برچسب: s

قدرتمندترین سیستم امنیت سایبری

محققان استرالیایی در حال کار بر روی مکانیک کوانتومی هستند که امکان توسعه قدرتمندترین و غیرقابل نفوذترین روش امنیت سایبری را فراهم می‌کند.

به گزارش ایسنا، با کمک محاسبات کوانتومی می‌توان قابلیت امنیت داده‌های کشور را افزایش داد و محققان در حال توسعه تکنیک جدید «رمزنگاری کوانتومی» هستند.

رمزنگاری شامل سه بخش اصلی فرستنده، گیرنده و هکر است؛ هکرها قادر به رهگیری ارتباطات بدون شناسایی فرستنده و گیرنده هستند، اما در شیوه رمزنگاری کوانتومی با شناسایی هکر و از بین بردن یا تغییر دادن پیام ارسالی از دسترسی به اطلاعات جلوگیری می‌شود.

در این شرایط هر تلاش برای هک کردن و دسترسی غیرمجاز به داده‌ها با کمک سد رمزنگاری کوانتومی متوقف می‌شود.

برای ساخت یک تراشه کوانتومی، یک اتم منفرد فسفر به تراشه‌های سیلیکونی منظم معرفی می‌شود که امکان خواندن و نوشتن اطلاعات کوانتومی در جهت مغناطیسی هسته را فراهم می‌کند.

این فناوری با هدف ایجاد یک شبکه غیرقابل نفوذ برای امنیت داده‌های کشور دولت استرالیا در حال توسعه است.

Tabnak.IR | تابناک

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت هشتم: سیستم ۱-۶-۳ سه دفاع-شش هافک-یک مهاجم )

این سیستم برای تیمی خوب است که بیشتر بازیکنانش با قابلیت های دفاعی هستند. یا تیمی که در یک بازی نتیجه را جلو افتاده و می خواهد از نتیجه نگهداری کند. در هر صورت این سیستم به خط میانی تیم شما قدرت می بخشد. ( البته خط میانی شما به این سیستم در وسط زمین قدرت می بخشد نه سیستم به خط میانی!!!!!)

از شش نفر خط میانی چهار نفر در مرکز زمین و دو نفر در کناره ها قرار می گیرند. دو نفر مرکزی شامل دو هافک دفاعی در جلو خط دفاع  سه نفره و دو نفر هم طراح و بازی ساز برای قدرت حمله می باشند.

نکته ی مهم یک مربی برای انتخاب این سیستم بهره گیری از یک فروارد متخصص گل زدن است. تیم شما در این سیستم باید یک بازیکن ذاتاً گل زن داشته باشد. کسی که در خط حمله از کوچکترین موقعیت ها گل بسازد.

در این فرم می توان از دو هافبک بازی ساز ترکیبی استفاده کرد.از تناوب های دیگری که قابلیت تبدیل به این آرایش را دارند می توان از سیستم ۱ – ۲ – ۴ – ۳ یا ۳ – ۴ – ۳ لوزی شکل(همراه با دو بال نفوذی پوششی)  نام برد.

این سیستم همچنین برای مهار قدرت تیمی که از بازیکنان خلاق و تآثیر گذار در خط میانی بهره مند است مفید است. با این سیستم , تیم شما به راحتی در میانه میدان تعدد نفرات را بدست آورده و می تواند هر تیمی را در مرکز زمین پرس کند. همچنین این سیستم به درد تیم هایی که می توانند با ارسال پاس های کوتاه تمرکز حریف را به هم بریزند خواهد خورد.

تک مهاجم تیم باید قابلیت تاکتیک پذیری بالایی داشته باشد و با نزدیک شدن به خط میانی  و ارسال پاس های رو به عقب ایجاد موقعیت و فضاسازی  نماید. تمرکز این تاکتیک روی کنترل توپ در جریان بازی  همراه با پاس های کوتاه و وقت گیر است . هنگامی که تیم در نتیجه عقب می افتد حد اقل یکی ار هافبک های  بازی ساز متمایل به عمق بازی میکند.” گاس هیدینگ ” در تیم استرالیا  به همراه چند مربی دیگر در جام جهانی ۲۰۰۶ از این آرایش استفاده می کردند.

این نوع آرایش از جمله آرایش های مدرنی است که  روی تصرف توپ در میانه میدان تمرکز دارد. بسیار دور از انتظار است که این فرم تیمی را به عنوان استراتزی  اصلی در نظر بگیریم و بیشتر برای در گیری های موقتی و کنترل توپ ربایی های میانه میدان از آن در مواقع نیاز استفاده می شود. معمولا برای حفظ نتیجه می توان از این آرایش استفاده نمود.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت هشتم: سیستم ۱-۶-۳ سه دفاع-شش هافک-یک مهاجم )

این سیستم برای تیمی خوب است که بیشتر بازیکنانش با قابلیت های دفاعی هستند. یا تیمی که در یک بازی نتیجه را جلو افتاده و می خواهد از نتیجه نگهداری کند. در هر صورت این سیستم به خط میانی تیم شما قدرت می بخشد. ( البته خط میانی شما به این سیستم در وسط زمین قدرت می بخشد نه سیستم به خط میانی!!!!!)

از شش نفر خط میانی چهار نفر در مرکز زمین و دو نفر در کناره ها قرار می گیرند. دو نفر مرکزی شامل دو هافک دفاعی در جلو خط دفاع  سه نفره و دو نفر هم طراح و بازی ساز برای قدرت حمله می باشند.

نکته ی مهم یک مربی برای انتخاب این سیستم بهره گیری از یک فروارد متخصص گل زدن است. تیم شما در این سیستم باید یک بازیکن ذاتاً گل زن داشته باشد. کسی که در خط حمله از کوچکترین موقعیت ها گل بسازد.

در این فرم می توان از دو هافبک بازی ساز ترکیبی استفاده کرد.از تناوب های دیگری که قابلیت تبدیل به این آرایش را دارند می توان از سیستم ۱ – ۲ – ۴ – ۳ یا ۳ – ۴ – ۳ لوزی شکل(همراه با دو بال نفوذی پوششی)  نام برد.

این سیستم همچنین برای مهار قدرت تیمی که از بازیکنان خلاق و تآثیر گذار در خط میانی بهره مند است مفید است. با این سیستم , تیم شما به راحتی در میانه میدان تعدد نفرات را بدست آورده و می تواند هر تیمی را در مرکز زمین پرس کند. همچنین این سیستم به درد تیم هایی که می توانند با ارسال پاس های کوتاه تمرکز حریف را به هم بریزند خواهد خورد.

تک مهاجم تیم باید قابلیت تاکتیک پذیری بالایی داشته باشد و با نزدیک شدن به خط میانی  و ارسال پاس های رو به عقب ایجاد موقعیت و فضاسازی  نماید. تمرکز این تاکتیک روی کنترل توپ در جریان بازی  همراه با پاس های کوتاه و وقت گیر است . هنگامی که تیم در نتیجه عقب می افتد حد اقل یکی ار هافبک های  بازی ساز متمایل به عمق بازی میکند.” گاس هیدینگ ” در تیم استرالیا  به همراه چند مربی دیگر در جام جهانی ۲۰۰۶ از این آرایش استفاده می کردند.

این نوع آرایش از جمله آرایش های مدرنی است که  روی تصرف توپ در میانه میدان تمرکز دارد. بسیار دور از انتظار است که این فرم تیمی را به عنوان استراتزی  اصلی در نظر بگیریم و بیشتر برای در گیری های موقتی و کنترل توپ ربایی های میانه میدان از آن در مواقع نیاز استفاده می شود. معمولا برای حفظ نتیجه می توان از این آرایش استفاده نمود.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت چهارم: ترکیب ۵ – ۳ -۲ هرمی, مدل متدو و دانبی )

اولین آرایش موفقی که برای مدتی طولانی نیز ازآن استفاده شد. این آرایش از دهه۱۸۸۰ در اروپا و بویژه انگلستان کاربرد داشت. به دلیل شکل هرمی شکلش به همین نام شناخته شد و در دهه ۱۸۹۰ آرایش استاندارد در انگلستان بود و از آنجا به تمام دنیا گسترش یافت . حتی با ایجاد تنوع هایی بعضی از تیم های طراز اول دهه ۱۹۴۰ ازآن استفاده می کردند.
در این سیستم دو دفاع ( به صورت خطی) وظایف دفاعی را به انجام رسانده و به سایر بازیکنان پوشش می دهند. در خط جلوتر سه هافک دفاعی قرار دارند که به ترتیب در هافک دفاعی مرکزی, چپ و راست قرار می گیرند. و در خط جلوتر ۵ بازیکن بازی می کنند که شامل دو بال چپ و راست, یک هافک هجومی (مهاج دوم), یک هافک میانی هجومی(هافک مرکزی) و سرانجام مهاجم مرکزی قرار دارند. . هافبک مرکزی دفاعی و هجومی در این سیستم نقش کلیدی برای طراحی حمله و یا یارگیری مهاجمین ایفا می کنند. بنابراین تیمی که از این سیستم استفاده می کند قطعاً از دو هافک مرکزی بهره مند است که یکی قابلیت دفاعی بالاتری داشته و بازی را مدیریت می کند. بعبارت دیگر این بازیکن باید بتواند خوب درگیر شود. خوب حفظ توپ کند . خوب طراحی کند, بچرخد و جناح بازی را با پاس های بلند و کوتاه عوض کند. هافک دیگر این تیم که هافک مرکزی هجومی است باید یک طراح حمله باهوش بوده و تکنیکی باشد. همچنین این بازیکن باید توان ارسال پاس های عمقی را داشته باشد و بتواند در شلوغی ها سریع تصمیم گیری کند.
هنگام استفاده از این آرایش این برا ی اولین بار بود که توازنی مناسب بین دفاع و حمله بر قرار بود. هنگام دفاع کردن مدافعین پوششی مراقب بال های کناری تیم مهاجم بوده و هافبک ها نیز مراقب مهاجمین بودند
نهایتا این یکی از آرایش هایی بود که بعد ها باعث شماره گذاری پیراهن بازیکنان گردید.
مدل مدرسه دانبی:
مدل مدرسه دانبی آرایش متنوعی از آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” است که در سال های ۱۹۲۰ توسط بازیکنان مجارستان – اتریش و جمهوری چک بازی شد. روز های اوج اتریشی ها در سال های ۱۹۳۰ با این سیسم همراه بود. اساس این آ رایش روی پاسکاری کوتاه و مهارت های فردی تکیه دارد.

مدل متدو:
این مدل توسط ” ویتوریو پوزو ” مربی فوتبال ایتالیا در دهه ۱۹۳۰ ابداع شد. اصولا این مدل از مدل ” مدرسه دانبی ” استخراج شده بود.
اساس آن آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” بود . “پوزو ” متوجه شد که هافبک ها برای برتری در میانه میدان نیاز به پشتیبانی بهتری دارند. به همین منظور با قرار دادن ۲ مهاجم جلوی هافبک ها یک آرایش ۳ – ۲ – ۳ – ۲ ایجاد نمود. این فرم دارای استحکام دفاعی بیشتری نسبت به وضعیت قبلی بود و باعث به وجو آمدن ضد حمله های موثر تری می شد. تیم ملی فوتبال ایتالیا با استفاده از این سیستم در سال های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ به طور متوالی برنده جام جهانی شد.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت چهارم: ترکیب ۵ – ۳ -۲ هرمی, مدل متدو و دانبی )

اولین آرایش موفقی که برای مدتی طولانی نیز ازآن استفاده شد. این آرایش از دهه۱۸۸۰ در اروپا و بویژه انگلستان کاربرد داشت. به دلیل شکل هرمی شکلش به همین نام شناخته شد و در دهه ۱۸۹۰ آرایش استاندارد در انگلستان بود و از آنجا به تمام دنیا گسترش یافت . حتی با ایجاد تنوع هایی بعضی از تیم های طراز اول دهه ۱۹۴۰ ازآن استفاده می کردند.
در این سیستم دو دفاع ( به صورت خطی) وظایف دفاعی را به انجام رسانده و به سایر بازیکنان پوشش می دهند. در خط جلوتر سه هافک دفاعی قرار دارند که به ترتیب در هافک دفاعی مرکزی, چپ و راست قرار می گیرند. و در خط جلوتر ۵ بازیکن بازی می کنند که شامل دو بال چپ و راست, یک هافک هجومی (مهاج دوم), یک هافک میانی هجومی(هافک مرکزی) و سرانجام مهاجم مرکزی قرار دارند. . هافبک مرکزی دفاعی و هجومی در این سیستم نقش کلیدی برای طراحی حمله و یا یارگیری مهاجمین ایفا می کنند. بنابراین تیمی که از این سیستم استفاده می کند قطعاً از دو هافک مرکزی بهره مند است که یکی قابلیت دفاعی بالاتری داشته و بازی را مدیریت می کند. بعبارت دیگر این بازیکن باید بتواند خوب درگیر شود. خوب حفظ توپ کند . خوب طراحی کند, بچرخد و جناح بازی را با پاس های بلند و کوتاه عوض کند. هافک دیگر این تیم که هافک مرکزی هجومی است باید یک طراح حمله باهوش بوده و تکنیکی باشد. همچنین این بازیکن باید توان ارسال پاس های عمقی را داشته باشد و بتواند در شلوغی ها سریع تصمیم گیری کند.
هنگام استفاده از این آرایش این برا ی اولین بار بود که توازنی مناسب بین دفاع و حمله بر قرار بود. هنگام دفاع کردن مدافعین پوششی مراقب بال های کناری تیم مهاجم بوده و هافبک ها نیز مراقب مهاجمین بودند
نهایتا این یکی از آرایش هایی بود که بعد ها باعث شماره گذاری پیراهن بازیکنان گردید.
مدل مدرسه دانبی:
مدل مدرسه دانبی آرایش متنوعی از آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” است که در سال های ۱۹۲۰ توسط بازیکنان مجارستان – اتریش و جمهوری چک بازی شد. روز های اوج اتریشی ها در سال های ۱۹۳۰ با این سیسم همراه بود. اساس این آ رایش روی پاسکاری کوتاه و مهارت های فردی تکیه دارد.

مدل متدو:
این مدل توسط ” ویتوریو پوزو ” مربی فوتبال ایتالیا در دهه ۱۹۳۰ ابداع شد. اصولا این مدل از مدل ” مدرسه دانبی ” استخراج شده بود.
اساس آن آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” بود . “پوزو ” متوجه شد که هافبک ها برای برتری در میانه میدان نیاز به پشتیبانی بهتری دارند. به همین منظور با قرار دادن ۲ مهاجم جلوی هافبک ها یک آرایش ۳ – ۲ – ۳ – ۲ ایجاد نمود. این فرم دارای استحکام دفاعی بیشتری نسبت به وضعیت قبلی بود و باعث به وجو آمدن ضد حمله های موثر تری می شد. تیم ملی فوتبال ایتالیا با استفاده از این سیستم در سال های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ به طور متوالی برنده جام جهانی شد.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت پنجم: سیستم سوئیپر )

همانطوریکه در بخش سوم گفتیم در دوران گذشته مدافعین تقریبآ روی یه خط بازی می کردند. ( مثل سیستم ام دبلیو و ۵-۳-۲ ) بنا بر این دو راه خیلی ابتدایی و ساده برای شکست سد این دفاع ها وجود داشت:
۱-ارسال پاس بلند پشت دفاع برای مهاجمان سرعتی . درست مثل مجارستان که با این کار رکورد تعداد گل زده در جام جهانی را به نام خودش ثبت کرده و فرانس پوشکاش با این روش بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان شد (البته قبل از علی دایی)
۲- حرکات ترکیبی مثل ۱٫۲٫که این راه برای تیم هایی مثل برزیل خیلی کاربرد دارد و خوب هم نتیجه داده است.

سوال : چگونه می توان با این تهاجم ها مقابله کرد؟

بهترین کار جهت مقابله با دو راه حمله ای که ذکر شد اینست که یک نفر در پشت دفاع ها قرار گیرد. در این صورت اولآ خط دفاعی از پاس بلند جا نمانده و ثانیآ حرکات ترکیبی هم توسط این بازیکن که عقب تر از دفاع ها بازی می کند خنثی خواهد شد. .بازیکنی که این وظیفه را بر عهده گرفته را سوئیپر می نامند.
سوئیپر باید چه توانایی هایی داشته باشد؟
-از لحاظ فیزیکی حتمآ باید قد بالای ۱۸۵ داشته باشد تا بتواند در توپهای بلند مسلط عمل کند.
-قدرت بدنی فراوان
-سرعت خوب
اما از لحاظ تکنیکی باید:
– خونسرد
-تکنیک قابل قبول خصوصاً کنترل و بازیسازی را حتماً باید خوب بلد باشد.( یک سوئیپر خوب زیر توپ نمی زند)
-جاگیری مناسب و کنترل سایر بازیکنان خط دفاعی بویژه دفاع جلو زن.
-قدرت رهبری بسیار بسیار بسیار بالا.باید مدام با بازیکنای جلوییش و گلر صحبت کرده و هماهنگی ایجاد نماید.
-قدرت بازیخوانی
– ضریب هوشی بالا
– اخلاق

سوئپرهای معروف؟:
چزاره مالدینی , بوخالد و … باره سی یکی از بهترین بازیکنای جام جهانی سال ۹۴ و از سوئیپرهای مطرح فوتبال جهان است. در زمان نزدیک تر هم تورام و وورنز سوئیپرهای موفقی بودند. در ایران هم محمد پنجعلی دفاع آخر پرسپولیس بدون شک بهترین بازیکن این پست بود.حاجیلو ، غلام پیروانی ، افشین پیروانی ، محمدخانی ، فرهاد عباسی ودر بین بازیکنان نسل فعلی هم محسن نیسانی ، تقی پور ، یحیی گل محمدی و … از خوبهای این پست هستند.
مشکل این پست چیست؟
حذف سوئیپر از حمله مشکل اساسی این پست بود که فرانس بکن بائر وظیفه سوئیپر را به حمله کردن تغییر داد. سوئیپر گاهی در جلوی مدافعان بازی می کرد و گاهی هم توپ را تا نیمه حریف پیش می برد. اما باید توجه کنیم که گزینش و پرورش یک سوئیپر کار آسانی نیست. این بازیکن باید ضمن اینکه دفاع خوبی باشد , بازیساز خوبی هم باشد و همچنین در حملات هم شرکت کند و این ویژگیهای خیلی کمیابی است.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت پنجم: سیستم سوئیپر )

همانطوریکه در بخش سوم گفتیم در دوران گذشته مدافعین تقریبآ روی یه خط بازی می کردند. ( مثل سیستم ام دبلیو و ۵-۳-۲ ) بنا بر این دو راه خیلی ابتدایی و ساده برای شکست سد این دفاع ها وجود داشت:
۱-ارسال پاس بلند پشت دفاع برای مهاجمان سرعتی . درست مثل مجارستان که با این کار رکورد تعداد گل زده در جام جهانی را به نام خودش ثبت کرده و فرانس پوشکاش با این روش بهترین گلزن تاریخ فوتبال جهان شد (البته قبل از علی دایی)
۲- حرکات ترکیبی مثل ۱٫۲٫که این راه برای تیم هایی مثل برزیل خیلی کاربرد دارد و خوب هم نتیجه داده است.

سوال : چگونه می توان با این تهاجم ها مقابله کرد؟

بهترین کار جهت مقابله با دو راه حمله ای که ذکر شد اینست که یک نفر در پشت دفاع ها قرار گیرد. در این صورت اولآ خط دفاعی از پاس بلند جا نمانده و ثانیآ حرکات ترکیبی هم توسط این بازیکن که عقب تر از دفاع ها بازی می کند خنثی خواهد شد. .بازیکنی که این وظیفه را بر عهده گرفته را سوئیپر می نامند.
سوئیپر باید چه توانایی هایی داشته باشد؟
-از لحاظ فیزیکی حتمآ باید قد بالای ۱۸۵ داشته باشد تا بتواند در توپهای بلند مسلط عمل کند.
-قدرت بدنی فراوان
-سرعت خوب
اما از لحاظ تکنیکی باید:
– خونسرد
-تکنیک قابل قبول خصوصاً کنترل و بازیسازی را حتماً باید خوب بلد باشد.( یک سوئیپر خوب زیر توپ نمی زند)
-جاگیری مناسب و کنترل سایر بازیکنان خط دفاعی بویژه دفاع جلو زن.
-قدرت رهبری بسیار بسیار بسیار بالا.باید مدام با بازیکنای جلوییش و گلر صحبت کرده و هماهنگی ایجاد نماید.
-قدرت بازیخوانی
– ضریب هوشی بالا
– اخلاق

سوئپرهای معروف؟:
چزاره مالدینی , بوخالد و … باره سی یکی از بهترین بازیکنای جام جهانی سال ۹۴ و از سوئیپرهای مطرح فوتبال جهان است. در زمان نزدیک تر هم تورام و وورنز سوئیپرهای موفقی بودند. در ایران هم محمد پنجعلی دفاع آخر پرسپولیس بدون شک بهترین بازیکن این پست بود.حاجیلو ، غلام پیروانی ، افشین پیروانی ، محمدخانی ، فرهاد عباسی ودر بین بازیکنان نسل فعلی هم محسن نیسانی ، تقی پور ، یحیی گل محمدی و … از خوبهای این پست هستند.
مشکل این پست چیست؟
حذف سوئیپر از حمله مشکل اساسی این پست بود که فرانس بکن بائر وظیفه سوئیپر را به حمله کردن تغییر داد. سوئیپر گاهی در جلوی مدافعان بازی می کرد و گاهی هم توپ را تا نیمه حریف پیش می برد. اما باید توجه کنیم که گزینش و پرورش یک سوئیپر کار آسانی نیست. این بازیکن باید ضمن اینکه دفاع خوبی باشد , بازیساز خوبی هم باشد و همچنین در حملات هم شرکت کند و این ویژگیهای خیلی کمیابی است.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: (قسمت چهارم: ترکیب ۵ – ۳ -۲ هرمی, مدل متدو و دانبی )

اولین آرایش موفقی که برای مدتی طولانی نیز ازآن استفاده شد. این آرایش از دهه۱۸۸۰ در اروپا و بویژه انگلستان کاربرد داشت. به دلیل شکل هرمی شکلش به همین نام شناخته شد و در دهه ۱۸۹۰ آرایش استاندارد در انگلستان بود و از آنجا به تمام دنیا گسترش یافت . حتی با ایجاد تنوع هایی بعضی از تیم های طراز اول دهه ۱۹۴۰ ازآن استفاده می کردند.
در این سیستم دو دفاع ( به صورت خطی) وظایف دفاعی را به انجام رسانده و به سایر بازیکنان پوشش می دهند. در خط جلوتر سه هافک دفاعی قرار دارند که به ترتیب در هافک دفاعی مرکزی, چپ و راست قرار می گیرند. و در خط جلوتر ۵ بازیکن بازی می کنند که شامل دو بال چپ و راست, یک هافک هجومی (مهاج دوم), یک هافک میانی هجومی(هافک مرکزی) و سرانجام مهاجم مرکزی قرار دارند. . هافبک مرکزی دفاعی و هجومی در این سیستم نقش کلیدی برای طراحی حمله و یا یارگیری مهاجمین ایفا می کنند. بنابراین تیمی که از این سیستم استفاده می کند قطعاً از دو هافک مرکزی بهره مند است که یکی قابلیت دفاعی بالاتری داشته و بازی را مدیریت می کند. بعبارت دیگر این بازیکن باید بتواند خوب درگیر شود. خوب حفظ توپ کند . خوب طراحی کند, بچرخد و جناح بازی را با پاس های بلند و کوتاه عوض کند. هافک دیگر این تیم که هافک مرکزی هجومی است باید یک طراح حمله باهوش بوده و تکنیکی باشد. همچنین این بازیکن باید توان ارسال پاس های عمقی را داشته باشد و بتواند در شلوغی ها سریع تصمیم گیری کند.
هنگام استفاده از این آرایش این برا ی اولین بار بود که توازنی مناسب بین دفاع و حمله بر قرار بود. هنگام دفاع کردن مدافعین پوششی مراقب بال های کناری تیم مهاجم بوده و هافبک ها نیز مراقب مهاجمین بودند
نهایتا این یکی از آرایش هایی بود که بعد ها باعث شماره گذاری پیراهن بازیکنان گردید.
مدل مدرسه دانبی:
مدل مدرسه دانبی آرایش متنوعی از آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” است که در سال های ۱۹۲۰ توسط بازیکنان مجارستان – اتریش و جمهوری چک بازی شد. روز های اوج اتریشی ها در سال های ۱۹۳۰ با این سیسم همراه بود. اساس این آ رایش روی پاسکاری کوتاه و مهارت های فردی تکیه دارد.

مدل متدو:
این مدل توسط ” ویتوریو پوزو ” مربی فوتبال ایتالیا در دهه ۱۹۳۰ ابداع شد. اصولا این مدل از مدل ” مدرسه دانبی ” استخراج شده بود.
اساس آن آرایش ” ۵ – ۳ – ۲ ” بود . “پوزو ” متوجه شد که هافبک ها برای برتری در میانه میدان نیاز به پشتیبانی بهتری دارند. به همین منظور با قرار دادن ۲ مهاجم جلوی هافبک ها یک آرایش ۳ – ۲ – ۳ – ۲ ایجاد نمود. این فرم دارای استحکام دفاعی بیشتری نسبت به وضعیت قبلی بود و باعث به وجو آمدن ضد حمله های موثر تری می شد. تیم ملی فوتبال ایتالیا با استفاده از این سیستم در سال های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ به طور متوالی برنده جام جهانی شد.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال: ( قسمت دوم: سیستم wm):

همانطوریکه قولش را دادیم از این پس اطلاعات جامعی را در باره انواع سیستم های بازی فوتبال در اختیارتان قرار خواهیم داد. ما سعی خواهیم کرد تا سیستم های فوتبال را به ترتیب تاریخی اعتبارشان مورد بررسی قرار دهیم. بنابراین سیستم های رایج فوتبال روز دنیا را در قسمت های پایانی خواهیم آورد. البته از آنجاییکه سیستم ها در فوتبال در رد سیستم های قبلی و جهت مقابله با آنها پدید آمده اند بنابراین شناخت تاریخی آنها علاوه بر آشنایی با تاریخ تکوین سیستم های بازی در فوتبال به خواننده این امکان را نیز می دهد تا برای مقابله با سیستم هایی مشخص تدابیر لازم را به کار گیرد. به عبارت دیگر برای شکست یک تیم با یک سیستم قدیمی باید سیستم جدیدی که در زمانه و تاریخی خاص جهت مقابله با آن پدید آمده را شناخت. البته این تنها کار نیست.

جا به جائی مهره ها در تابلو ، یا تشریح بازی روی تخته سیاه ، هیچ گاه پاسخگوی ظرافت های توپ گرد نیست . این اصول یک شیوه بازی است که اهمیت دارد مسئله بسیار مهم در انتخاب سیستم بازی , کیفیت بازیکنان و ویژگی های آن ها است. البته عوامل دیگری هم در انتخاب سیستم بازی یک تیم در وضعیتهای مشخص تأثیرگذارند . از این موارد است: میزبانی یا میهمانی, نیاز به برد یا مساوی, وضعیت آب و هوایی, ویژگی و کیفیت زمین بازی و  . . . . 
شیوه بازی متناسب با ویژگی های تیم و بازیکنان قابل تغییر است . اما به تحول فوتبال نیز باید توجه کرد ، شیوه های بازی بدین دلیل بوجو می آیند که شیوه های دیگر را رد کنند . هر چه در قبال شیوه بازی مستقل تر عمل کنید ، کنترل توانائی های شما برای حریف دشوارتر خواهد بود 
یکی از قدیمی ترین سیستم های بازی در فوتبال سیستم ام دبلیو نام دارد. این مدل در اواسط  دهه ۱۹۲۰ تغییری بود که  توسط ” هربرت چاپ من ” در باشگاه ارسنال برا ی مقابله به مثل با قانون آفساید ابداع شد.

 این تغییر باعث شد تعداد بازیکنانی (از تیم مقابل ) که مهاجمین بین خودشان و خط دروازه نیاز داشتند کاهش یابد.  همین موضوع باعث شد که یک مدافع مرکزی برای  جلوگیری از پیشروی مهاجم مرکزی در این سیستم  در نظر گرفته شود تا توازن بین دفاع و حمله را  حفظ کند. این آرایش در اواخر دهه ۱۹۳۰  بسیار فرم موفقی بود و اکثر باشگاه های انگلیسی از آن استفاده می کردند. با نگاهی به گذشته می توان دریافت که آرایش دبلیوم  به عنوان آرایش  ۵ ۳ ۲ یا ۳ ۴ ۳ نیز شناخته می شده است .   البته  همان طور که از فرم الفبایی آن پیدا ست از آن به  شکل  آرایش ۳ -۲ ۲- ۳ نیز  یاد شده است.

ترتیب آن در زمین عبارت است از : یک دروازه بان ، سه مدافع شامل دو مدافع کنار و یک مدافع وسط ، دو هافبک عقب ، دو هافبک جلو ، سه مهاجم شامل دو مهاجم کنار و یک مهاجم وسط . 
در این شیوه بازی سه بازیکن پر قدرت ، یعنی دروازه بان ، مدافع میانی و مهاجم وسط اهمیت زیادی دارند . این سه بازیکن ستون های شیوه WM هستند . 
وضعیت بدنی آنها باید بهتر از تکنیکشان باشد . آنها با حضور خود ، جای یارانشان را در زمین مشخص می کنند . فوتبالیست هائی که در کنار آنها قرار می گیرند، مسئولیت تکنیکی بازی را به عهده می گیرند ( هافبک های عقب و جلو .
نقش آنها بازی سازی و هدایت توپ است ، به طوری که با اصول شیوه WM تناقضی نداشته باشد . 
این شیوه که بیشتر گروهی است تا فردی ، نیاز به کوششی همه جانبه از سوی بازیکنان دارد . در این سیستم از کار انداختن حریف با یارگیری شدید فردی ( برعکس شیوه معمول امروزی که غالبا یارگیری به صورت منطقه ای انجام می گیرد ) صورت می گیرد . هر چند که این شیوه بسیار ساده است ، اما با گذشت زمان ، ارزش زیادی به تیم می دهد . 
شیوه WM به حالت های مختلف در می آید . ویژگی آن به اندازه ای تعدیل می شود که آزادی عمل بسیار زیادی در انجام حرکات به بازیکنان می دهد . بجز مدافعین ، بازیکنان دیگر استقلال خواهند داشت . WM شیوه ای است که شیوه های دیگری را نیز به وجود آورده است ، زیرا اصول آن در جاگیری و بکار گیری بازیکنان در زمین ( که تعادلی میان حمله و دفاع ایجاد می کند ) به گونه ای است که می تواند به عنوان شیوه ای نمونه مورد استفاده قرار گیرد .

WM و وظیفه بازیکنان                                                                                                                              

در هنگام حمله ، مهاجمین کنار و مهاجم آزاد وسط نیروی ضربتی تیم را تشکیل می دهند . هافبک های جلو درست در پشت آنها ، به عنوان حامیان هافبک های عقب و مهاجمین عمل می کنند . هافبک های عقب در مقایسه با هافبک های امروزی نقش کمتری دارند. 
در آن زمان دو بازیکن ۴ و ۶ ( هافبک عقب و جلو) تنها یک وظیفه داشتند : پر کردن تمام شکاف های میانه زمین ، بدون شرکت در بازی سازی . این هافبک های عقب رابطی میان هافبک های جلو و مدافعین بودند . در جلو دروازه بان ، مدافعین کنار و مدافع وسط از گوشه های زمین حفاظت می کردند . 
شیوه WM مدتها بحث های زیادی را برانگیخت . این شیوه دقیقا به چه دلیل مورد سرزنش قرار می گرفت ؟ بخاطر اینکه سطح کیفی فوتبال را پائین می آورد ، بازی را بیش از حد منطقی می کرد ، یا خلاصه اینکه روح تفکر و خلاقیت را از بین می برد. 
این مطالب غالبا پایه و اساسی نداشتند ، زیرا هنگامی که دو تیم خوب مقابل هم قرار می گرفتند ، شیوه WM جلوه ای زیبا در زمین داشت . هنگامی که از این شیوه بد استفاده می شد ، یعن فقط حالت دفاعی آن اجرا می شد ، آهنگ بازی به هم می ریخت . اما اساس این شیوه نه تنها اطاعت تاکتیکی تمام بازیکنان را طلب نمی کرد ، بلکه کاملا برعکس بود . 
تیم های بزرگ تغییراتی در این شیوه به وجود آوردند . گاهی اوقات هافبک جلو جانشین هافبک عقب می شد و بالعکس . مهاجم غالبا برای دستیابی به آزادی عمل بیشتر ، از طریق شکاف موجود به عقب می آمد . روش WM همانند شیوه های دیگر ، زمانی که با شرایط واقعی زمین تطبیق داده نشود ، خطر ایجاد می کند . 
شیوه WM به مرور زمان تغییراتی کرده است . اما این دو شیوه اخیر ( شیوه های دیوار بتنی و دفاع سوئیسی ) تنها یک هدف داشته اند : مخالفت با ابراز وجود و شکوفائی روش WM ، و بدین وسیله حرکت ضد WM بوجود آمد .



 

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

سیستم های بازی در فوتبال (قسمت اول: مقدمه)

یکی از اطلاعات ضروری هر مربی و بازیکن فوتبال شناخت انواع سیستم های بازی در فوتبال است. بحث پیرامون سیستم های بازی در فوتبال بسیار گسترده و پرداختن به آن به زمان زیادی نیاز دارد. در این پست کوشیده ایم تا اطلاعات مختصر اما تقریباً جامعی از سیستم های بازی در فوتبال در اختیار خوانندگان عزیز قرار دهیم . امیدواریم این مباحث مورد توجه علاقه مندان قرار گیرد.

با توجه به گستردگی مباحث مربوط به سیستم های بازی در فوتبال و انواع آن, این بخش را به صورت مجزا و در قسمت های مختلفی ارائه خواهیم کرد که در هر قسمت یکی از سیستم های رایج در گذشته و حال فوتبال روز دنیا را تو ضیح خواهیم داد و مزایا و معایب آن را بازگو خواهیم کرد.

اما در این بخش که نقش مقدمه این بحث گسترده را دارد اجازه می خواهیم تا به انواع شیوه های بازی بپردازیم:

هر مربی قبل از شروع یک مسابقه باید با توجه به وضعیت تیم خودی و حریف , میزبانی یا مهمان بودن, شرایط آب و هوایی, مصدومین و محرومیت بازیکنان, بازیکنان کلیدی تیم خودی و حریف و ویژگیهای آنها و . . . . شیوه ی بازی خودش را در آن مسابقه مشخص کند. در یک تقسیم بندی کلی می توان انواع شیوه های بازی را به ۷ دسته تقسیم کرد که عبارتند از :

۱- بازی مستقیم: در این شیوه معمولاً توپهای بلند به خط دفاع حریف ارسال می شودو بازی مستقیم به سمت دروازه حریف در دستور کار تیم قرار دارد. مانند آلمان. در این شیوه تکیه روی سرعت بازی است. بازیکنانی در این سبک قابلیت بازی دارند که:

صاحب شرایط بدنی خیلی خوب از نظر آمادگی و مخصوصاً از نظر فیزیکی باشند آنها باید قادر باشند در کورس‌ها ۱٭۱ و درگیری‌های هوائی موفق باشند. باید سرزن‌های خوبی بوده و قابلیت انتقال بالائی از نظر موقعیت‌های پستی داشته باشند. تیم‌هائی که به این سبک بازی روی آوردند مثل آلمان و… تیم‌هائی بودند که در خط حمله صاحب بازیکنان بلندقامت، سریع، سرزن و خلاقی بودند. استفاده از این شیوه برای تیم هایی که از نظر تکنیکی و تاکتیکی از حریفشان ضعیف ترند توصیه می شود. بهترین راه تخریب بازی تیم هایی که قدرتشان از تیم شما برتر است نیز همین شیوه خواهد بود.

۲- بازی فشرده و سپس ضد حمله مثل انگلیس, سنگال و یونان. بازی در این روش مستلزم شرایط خاصی است:

الف. داشتن بازیکنانی با خصوصیات فوق تخصصی در مهارت‌های دفاعی به‌طوری که آنها بتوانند به بهترین شکل در قابل دفاع تیمی فشرده قرار بگیرند.
ب. سرعت انتقال بسیار بالا در پست‌های مختلف.
ج. سرعت فردی بسیار بالا در نزد مهاجمین و بازیکنان کناری.
تیمی مثل یونان در جام ملت‌های اروپا به بهترین شکل ممکن ارائه‌گر این شیوه از بازی بود. آنها موفق شدند با سرعت بالای خود در ضدحملات تیم‌های بزرگی را از پای درآورند.

در یورو ۲۰۰۲ با تکیه بر این روش تا قهرمانی بازی‌ها پیش آمدند. با توجه به دیدگاه‌های جدیدی که بعد از یورو ۲۰۰۲ در نزد تیم‌های متوسط به‌وجود آمده در جام‌‌جهانی آینده، شاهد ظهور بیش از پیش نگرش‌های دفاعی خواهیم بود.

۳- بازی پرس: بر توان بدنی و آمادگی جسمانی زیاد بازیکنان متکی است و در این شیوه بازیکنان در هر نقطه که توپ قرار دارد بلافاصله حریف را زیر فشار قرار می دهند.  کره و ترکیه پرس را خوب انجام می دهند. این سبک مربوط به تیم‌هائی است که از نظر تکنیکی در یک سطح متوسطی از فوتبال دنیا قرار دارند؛ بنابراین وقتی آنها به مقابله تیم‌های بزرگی می‌آیند که قدرت مقابله پایاپای تکنیکی با آنها را ندارند، اقدام به انتخاب شیوه پرس در بازی خود می‌کنند.

بازیکنانی می‌توانند در این شیوه بازی کنند که قابلیت بالائی در تمامی درگیری‌های ۱٭۱ داشته باشند. آنها به هیچ وجه نباید دریبل بخورند. باید سطح آمادگی جسمانی آنها بسیار بالا باشد؛ چون بازی پرس از نظر بدنی بازی بسیار سنگینی است و بسیار مهم است که این بازیکنان از نظر روانی دارای یک خوی تهاجمی باشند به‌طوری که سطح اعتماد به‌نفس آنها طوری باشد که بعد از یورش به توپ، آن را از حریف بگیرند و برای این کار به‌طور ذاتی صاحب یک انگیزه شخصی باشند. قابل ذکر است که تیم‌هائی مانند ترکیه و کره موفق شدند با توسل به شیوه پرس، خلاء موجود بین فوتبال اروپا و فوتبال خودشان را تا حدی مرتفع سازند و با توسل به این شیوه موفق شدند برابر تیم‌های بزرگ قدعلم کنند و در واقع می‌توان گفت که این تیم‌ها پیشرفت خود را مرهون نگرشی هستند که آنها را به سمت این شیوه تأثیرگذار هدایت کرد.

۴- بازی گام به گام که بر خلاقیت های فردی بازیکنان متکی است . مثل آرژانتین و برزیل. توسل به این شیوه بازی، علاوه بر دارا بودن شرایط مختلف فنی نیاز به خصوصیات فرهنگی فوتبال آن منطقه دارد. برای مثال هیچ گاه تیمی مثل بلژیک، دانمارک یا حتی در اغلب مواقع آلمان‌ها نمی‌توانند از این روش استفاده کنند و می‌توان گفت شاید در اروپا تنها تیمی که قابلیت بازی با این روش را دارد پرتغالی‌ها باشند. در این شکل بازی شما مخصوصاً به بازیکنانی با مهارت بالای تکنیکی در دریبل و گذشتن از حریف نیاز دارید. تیم ملی ایران در حال حاضر با چنین سبکی بازی می‌کند؛ اما بدون شرایط بازی گام به گام. این شیوه بازی محدودیت‌ها و ظرفیت‌های مخصوصی دارد که شرح تمامی آنها در این بحث نمی‌گنجد. برزیل و آرژانتین، انگیزه‌های عینی، در این روش از بازی هستند به‌خصوص آرژانتینی‌ها در حال حاضر با توجه به داشتن بازیکنان با سبک تکنیکی بالا و حضور آنها در تیم‌های مطرح اروپائی صاحب تجربه بالائی هستند که شانس آنها را در جام‌جهانی تا حد یک تیم قهرمان بالا برده است.

۵- بازی همگرا : در این شیوه وظایف پستی سنگینی به بازیکنان ارائه می شود. مثل فرانسه , هلند , پرتغال و اسپانیا. یک بازی گروهی تمام عیار است. محدوده فعالیت بازیکنان کاملاً مشخص و بسیار سنگین است و برای انجام آن، نیاز به درک بسیار بالا و همچنین قابلیت جسمانی و مهارتی بسیار بالا دارند؛ به‌طوری که انجام کامل شرح وظایف پستی به قدری فوق‌تخصصی و مشکل است که از عهده هر بازیکنی برنمی‌آید؛ بنابراین در این تیم‌ها، کمترین تغییر در ترکیب به‌وجود می‌آید و شاید شما برای چند سال در این تیم‌ها شاهد تغییرات بسیار جزئی باشید و در صورتی که بازیکنی از ترکیب آنها آسیب ببیند یا بازنشسته شود، مربیان این تیم‌ها زمان زیادی را باید صرف بازیکن جایگزین نمایند که بتواند مانند بازیکن قبلی، مهارت فوق‌تخصصی در آن پست مخصوص را داشته باشد. در این شیوه تمامی ۱۱ پست دارای شرایط فوق‌تخصصی است و تنها ۲ پست مهاجم جانبی است که شرح وظایف آنها به هم نزدیک است.

البته شیوه های دیگری نیز در فوتبال روز دنیا مطرح می باشد که در این مجال به همین ۵شیوه بسنده می کنیم.

در بخش های بعدی منتظر بحث پیرامون سیستم های بازی باشید و خداحافظ……………………

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح

۱۰ ترفند برای افزایش امنیت سیستم عامل لینوکس

 بدون شک یک کامپیوتر رومیزی با لینوکس بسیار امن‌تر از همان کامپیوتر با
سایر سیستم‌عامل ها خواهد بود. نکته مهم این است که همیشه برای رسیدن به یک سطح خوب
امنیتی حتما لازم نیست از نرم‌افزارهای امنیتی و تکنیک‌های خاص استفاده کنید. گاهی
اوقات آسان‌‌ترین را‌ه‌ها برای کسب امنیت، آنهایی هستند که به آسانی فراموش
می‌شوند. ممکن است احساس کنید این موارد بسیار عادی هستند اما شاید در همین نکات
عادی راه‌کارهای امنیتی‌ای بیابید که تاکنون نمی‌دانستید. اگر یک کاربر تازه‌کار
لینوکس هستید، ۱۰ ترفندی که در ادامه معرفی خواهیم کرد محل خوبی برای شروع است. در
نتیجه مطمئن باشید تجربه‌ خوبی از لینوکس خواهید داشت.

۱- قفل کردن صفحه‌ نمایش (Screen Lock) و خروج از سیستم (Log Out) مهم هستند. بیشتر
کاربران فراموش می‌کنند که لینوکس محیطی چندکاربره دارد. به همین خاطر، شما
می‌توانید از سیستم خارج شوید و سایرین وارد سیستم شوند (Log In). این هم بدین معنی
است که دیگران هم می‌توانند به سیستم شما دسترسی داشته باشند، و هم بدین معنی که
شما نیز می‌توانید و باید هنگامی که کارتان تمام می‌شود از سیستم خارج شوید. البته
خروج از سیستم تنها گزینه‌ مقابل روی شما نیست.
اگر تنها کاربر سیستمتان هستید، می‌توانید به جای خروج، صفحه را قفل کنید. قفل کردن
صفحه به سادگی صورت می‌گیرد و به این معنی است که هنگام بازگشت به سیستم یک پسورد
از شما خواسته می‌شود. فرقی که قفل کردن با خروج از سیستم دارد اینست که می‌توانید
برنامه‌ها را در حال اجرا رها کنید و صفحه را قفل نمایید. وقتی که با وارد کردن
پسورد سیستم را باز می‌کنید همان برنامه‌ها کماکان در حال اجرا هستند.

۲- پنهان کردن فایل‌ها و پوشه‌ها یک محکم کاری سریع است. در لینوکس فایل‌ها و
پوشه‌ها با اضافه کردن یک نقطه “.” به ابتدای اسمشان پنهان (Hidden) می‌شوند.
بنابراین برای مثال فایل “Test” در یک مرورگر فایل نمایش داده می‌شود اما “Test.”
نه. اکثر کاربران نمی‌دانند که اجرای دستور “ls – a” فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را
نمایش خواهد داد. در حالت گرافیکی هم با زدن همزمان دکمه‌های “Ctrl H” می‌توانید
فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را ببینید. بنابراین اگر فایل و پوشه‌هایی دارید که
نمی‌خواهید همکارانتان آنها را ببینند، به راحتی می‌توانید یک نقطه به ابتدای نام
آنها بیافزایید. از خط فرمان هم می‌توانید با اجرای این دستور این کار یعنی mv test
.test از آن استفاده کنید.

۳- فراموش نکنید همواره یک پسورد خوب ضروری است. کلید طلایی شما برای امنیت در یک
کامپیوتر لینوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به دیگران بگویید یا یک پسورد ضعیف
و قابل حدس زدن داشته باشید گویی که کلید طلایی‌یتان را به دیگران داده‌اید. اگر
برای مثال از توزیعی مانند اوبونتو استفاده می‌کنید، یک پسورد نسبت به فدورا به
کاربران اختیارات بیشتری می‌دهد. پس باید مطمئن باشید که یک پسورد قوی انتخاب
کرده‌اید. برنامه‌های تولیدکننده‌ پسورد نیز وجود دارند که می‌توانند کمکتان کنند.
برای مثال Automated Password Generator گزینه خوبی است.

۴- نصب کردن نرم‌افزارهای اشتراک فایل یک سرازیری لغزنده است. بسیاری از کاربران
لینوکس تمایل زیادی به اشتراک فایل دارند. اگر می‌خواهید این ریسک را در خانه انجام
دهید، اشکالی ندارد. اما وقتی سر کار هستید، نه تنها راه را برای یک دعوا و مرافعه
توسط شرکت با خودتان باز کرده‌اید، بلکه راه را برای کاربران دیگر نیز باز
می‌گذارید که ممکن است به اطلاعات حساسی روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشند. پس،
به عنوان یک قانون، نرم‌افزارهای اشتراک فایل را نصب نکنید.

۵- به روز رسانی سیستم به طور مرتب، یک کار عاقلانه است. لینوکس ویندوز نیست. در
ویندوز شما به روز رسانی‌های امنیتی را هنگامی دریافت می‌کنید که مایکروسافت آنها
را منتشر کند؛ که می‌تواند چندین ماه بعد باشد. در لینوکس یک به روز رسانی امنیتی
ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت بعد از شناسایی یک حفره‌ امنیتی منتشر شود. هم در
KDE و هم در Gnome نرم‌افزارهای به روز رسانی از اینترنت وجود دارند. اگر همیشه
آنها را در حال اجرا داشته باشید می‌توانید از انتشار موقع یک به روز رسانی مطلع
شوید. بی‌خیال به روز رسانی‌ها نشوید! حتما دلیلی وجود دارد که آنها منتشر می‌شوند.

۶- نصب یک ویروس‌یاب واقعا در لینوکس مفید است. نمی‌دانم باور می‌کنید یا نه. ضد
ویروس‌ها در لینوکس هم جای خودشان را دارند. درست است که امکان ایجاد یک مشکل در
لینوکس که دلیلش یک ویروس باشد بسیار کم و در حد صفر است؛ اما آن ایمیل‌هایی که
برایتان می‌آید و شما به دوستان ویندوزی‌یتان فوروارد می‌کنید می‌تواند مشکل‌ساز
باشد. با یک ضدویروس خوب، مثل ClamAV می‌توانید مطمئن شوید ایمیل‌هایی که از
کامپیوتر شما ارسال می‌شود هیچ چیز مخربی همراه ندارند که بتواند برای شما یا
شرکت‌تان مشکل ایجاد کند.

۷- وجود SELinux کاربردهایی دارد. SELinux یا (Security-Enhanced Linux) به وسیله‌
موسسه‌ ملی امنیت آمریکا ایجاد شده‌است و به قفل کردن دسترسی به کنترل نرم‌افزارها
کمک می‌کند. و این کار را بسیار خوب انجام می‌دهد. مطمئنا SELinux گاهی اوقات
می‌تواند یک مزاحم باشد. در بعضی موارد ممکن است مقدار کمی کارآیی سیستم را کاهش
دهد. یا اینکه ممکن است برخی نرم‌افزارها با وجود SELinux برای نصب دچار مشکل
بشوند. به هر حال امنیتی که با نصب SELinux یا AppArmor شرکت Novell به دست
می‌آورید به نکات منفی‌اش می‌ارزد. در هنگام نصب فدورا امکان فعال کردن SELinux را
دارید.

۸- ایجاد پوشه‌ home در یک پارتیشن جداگانه امن‌تر است. نصب پیش‌فرض لینوکس پوشه‌
home را که حاوی اطلاعات شخصی کاربران است درست در root سیستم قرار می‌دهد. این خوب
است اما اولا حالت استاندارد است و هر کسی به کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد دقیقا
می‌داند که اطلاعات‌تان در کجا قرار دارد. ثانیا اگر سیستمتان به دلیلی دچار مشکل
شود و سیستم‌عامل قابل دسترسی نباشد ممکن است اطلاعاتتان از بین برود. برای حل این
مشکل می‌توانید home را در یک پارتیشن جداگانه قرار دهید. اگر از دست‌ دادن
اطلاعاتتان بسیار نگرانتان می‌کند می‌توانید این کار با ارزش را انجام دهید.

۹- استفاده از یک محیط کاربری غیر متعارف به همان اندازه طلا می‌ارزد! محیط‌های
کاربری جایگزین برای KDE و Gnome شامل Enlightenment, Blackbox, Fluxbox و غیره به
کامپیوترتان یک احساس و جلوه‌ جدید می‌بخشد و یک راه ساده جلوی پایتان می‌گذارد که
جلوی چشم‌های فضول را بگیرید! من از Fluxbox بر روی کامپیوتری استفاده کردم؛ وقتی
می‌خواستم فقط یک کار انجام دهد: مرور در شبکه. این به راحتی قابل دستیابی است. یک
منو برای موس برای نرم‌افزاری که می‌خواهید استفاده کنید ایجاد کنید. دیگران قادر
به اجرای هیچ نرم‌افزاری نیستند به جز آن چیزی که توسط شما ارائه شده است. به هر
حال اکثر کاربران هیچ ایده‌ای برای گشت‌وگذار در این محیط‌ها ندارند.

۱۰- متوقف کردن سرویس‌ها بهترین کار است. این یک کامپیوتر میزکار است. یک سرور
نیست. پس چرا سرویس‌هایی مانند httpd, ftpd و sshd را اجرا می‌کنید؟ شما نباید به
آنها نیاز داشته باشید و آنها فقط یک گاف برای امنیت کامپیوترتان هستند. اگر
نمی‌دانید چگونه آنها را متوقف کنید، اجرایشان نکنید. فایل /etc/inetd.conf را چک
کنید و مطمئن شوید که تمام سرویس‌های غیر لازم کامنت شده‌اند (اگر اول یک خط # قرار
بگیرد آن خط یک کامنت یا توضیح به حساب می‌آید و اجرا نمی‌شود) ؛ این کار ساده ولی
مؤثر است.
 

یاقوت

نقش حسگرها در سیستم های انژکتوری

در سیستم های انژکتوری، تراشه ای الکترونیکی معروف به Ecu کارکرد برخی بخش ها را کنترل می کند. این تراشه یک حافظه دائمی و یک حافظه موقت دارد و اطلاعاتش را از چند سنسور یا حسگر می گیرد.

حسگر دریچه گاز، میزان گشودگی یا باز و بست دریچه گاز را به Ecu می فرستد. گاز خوردن خودبه خودی در دورهای آرام یا درجا، وقفه و ریپ در حین شتابگیری از جمله علائم خرابی آن است (ریپ زدن اصطلاحی است میان مکانیک ها و به نوعی خاموش و روشن شدن ناگهانی، سریع و موقت، یا قطع و وصل پیاپی و مداوم حاکی از بد کار کردن اطلاق می شود).

حسگر ضربه (معروف به ناک سنسور)، در نواحی مانیفولد هواست. لرزش زیاد موتور در دور آرام احتمالا ناشی از خرابی آن است. در این صورت باید با دیاگ (دستگاهی برای تشخیص رایانه ای عیوب و کدهای خطا) عیب یابی شود.

حسگر دور موتور، نزدیک پوسته گیربکس قرار گرفته و نقطه مرگ بالا را در پیستون مشخص می کند. اگر خودرو روشن نمی شود، پس از بررسی باتری، به سلامت یا خرابی این قطعه شک کنید.

حسگر سوپاپ زمان تراکم را در پیستون مخابره می کند و اگر خراب شود، یا خودرو همانند خرابی حسگر دور موتور روشن نمی شود یا موتور بسیار بد کار می کند.

حسگر سرعت، افزون بر Ecu با کیلومترشمار هم ارتباط دارد. از علائم خرابی آن از کار افتادن کیلومترشمار، یا خاموشی خودرو در زمان کاهش سرعت برای توقف و کم آوردن در سربالایی هاست.

حسگر فشار هوا مقدار فشاری را می سنجد که هوا در مانیفولد دارد. اغلب، افزایش زیاد مصرف سوخت، خروج دودی سیاهرنگ از اگزوز و خاموشی ظاهرا بی دلیل از علائم خرابی آن است.

حسگر اکسیژن در قسمت اگزوز، میزان اکسیژن مورد نیاز هنگام پاشش سوخت را تعیین می کند. مصرف زیاد سوخت، کم آوردن یا ناتوانی خودرو در ابتدای گاز دادن یا حتی در دورهای آرام از جمله نشانه های خرابی آن است.

استپر قطعه ای است که در قسمت دریچه گاز قرارگرفته و ایفای نقش ساسات در هوای سرد، تنظیم دور موتور، تقویت گشتاور و شتاب را در مواقع لازم به عهده دارد. اگر موتور در دورهای آرام یا کار درجا خودبه خود گاز می خورد، یا در حالت کم گاز اما در دنده های ۱ و ۲ ریپ می زند، یا حین استارت حتما باید گاز دهید تا موتور روشن شود، استپر ایراد دارد.

دقت کنید! اگر باتری خودروهای انژکتوری بیش از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه جدا شود، حافظه موقت تراشه Ecu از کار می افتد. یکی از نتایج این عمل ریپ زدن خودرو در حال حرکت است.

بی کلک