خشکی پوست هم دلیل و منشاء ژنتیکی و هم اکتسابی دارد. برخی بیماری ها مانند اگزمای نوزادان از زمان تولد به دلیل اختلال در ایپدرم و لایه چربی پوست ایجاد می شوند و ارثی هستند.

موارد اکتسابی هم علل فراوانی دارند مانند شستشو و استحمام نامناسب، ابتلا به برخی بیماری ها مانند کم کاری تیرویید یا مشکل های کلیوی، افزایش سن، مصرف برخی داروها و…. در مبتلایان به این بیماری، در لایه سطحی پوست که معروف به «اپیدرم» و محتوی چربی، آب و پروتئین است، اختلال ایجاد می شود و پوست به خشکی می گراید. حتی برخی تغییرات طبیعی در دوران بلوغ هم پوست را خشک می کند.

شایع ترین دلیل مراجعه به کلینیک های پوست در زمستان، خشکی بیش از حد پوست است که زمینه بروز چروک در سنین پایین را افزایش می دهد.

برای مقابله با خشکی پوست راه‌های مختلفی وجود دارد. از استفاده از انواع و اقسام کرم‌های مرطوب‌کننده گرفته تا استفاده از لوسیون‌های شیمیایی و یا جوشانده‌های گیاهی.

فرآورده‌های متعددی برای جلوگیری و درمان ترک‌های پوستی وجود دارند. اگر لایه‌ای از فرآورده ضدترک که در سطح پوست مالیده شود، نسبت به عبور آب مقاوم باشد، سرعت تبخیر آب از سطح پوست و به خصوص دفع آب کاهش می ‌یابد.

پوشانیدن سطح پوست به وسیله فرآورده ضدترک، سبب می ‌شود بخار آب نتواند از سطح پوست تبخیر شده و در طبقه شاخی جمع شود.

اما متخصصان پوست راهکارهایی ارائه داده اند که با عمل به آنها می توان از زبری و خشکی پوست در این فصل جلوگیری کرد.

تلاش و کنترل برخی از بخش های محیط زیست اطراف شما برای حفظ سلامت بدن امری ضروری است. هدف از ارائه این بیانیه مرطوب نگه داشتن پوست تا حد امکان برای جلوگیری از هر گونه ایجاد خارش، تحریک پذیری و قرمزی پوست است.

برای جلوگیری از چین و چروک پوست راهکارهای زیر را پیشنهاد می کند:

– از مرطوب کننده های هوا در کل فضای خانه و یا حداقل در اتاق خواب استفاده کنید.

– از دستکش برای جلوگیری از تماس مولکول های هوا با پوست دست استفاده کنید.

– زمان دوش گرفتن و حرارت آب را کاهش دهید.

– به جای صابون های معطر از صابون های نرم کننده برای شست وشوی بدن و از شامپوهای مرطوب کننده برای شستن موهایی که اغلب مجعد و سشوار کشیده هستند استفاده کنید.

– پس از دوش گرفتن و قبل از خشک کردن بدن به طور کامل پوست را با مرطوب کننده یا کرم های نرم کننده آغشته کنید.

– افرادی که درصد خشکی پوست آنها بسیار بالاست باید از مرطوب کننده های غلیظ تر، چرب و پماد استفاده کرده و انگشتان پا و بند انگشت را کاملاً به آن آغشته کنید.

– برای حفاظت از لب ها از کرم های نرم کننده حاوی وازلین استفاده کنید.
در صورتی که با انجام این دستورالعمل ها خشکی پوست شما افزایش پیدا کرد حتماً با پزشک مشورت کنید و از انجام هرگونه درمان خودسرانه بپرهیزید.

بی کلک

پوست کف پا در مقایسه با سایر قسمت های بدن ضخیم ترین پوست است که در اثر ضربه های ناشی از راه رفتن و دویدن ممکن است آسیب ببیند.

با افزایش سن و خشک شدن عمومی پوست بدن، کف پا نیز خشک تر می شود. در بعضی مشاغل نظیر کارکنان استخر که در آن خیس شدن مکرر پاها اتفاق می افتد ممکن است خشکی و ترک پا شدید تر باشد که علت آن تبخیر رطوبت پا و به همراه آن از دست رفتتن رطوبت طبیعی پوست پا است. کسانی که اضافه وزن دارند به خصوص خانم ها بیشتر مستعد ترک پاشنه پا هستند.

برای کنترل خشکی و ترک پاشنه پا رعایت این دستورات لازم است :

• پا برهنه در سطوح خاک گرفته راه نروید. همچنین برای راه رفتن روی فرش، کف پوش و موکت نیز بهتر از کفش و صندل های راحتی استفاده شود.
• از صندل های کوچک تر از سایز پا استفاده نشود، به طوری که پاشنه پا روی لبه صندل قرار نگیرد.

اگر برای راه رفتن روی موکت و کف پوش از کفش و صندل روفرشی استفاده نمی شود، حداقل از جوراب نخی استفاده شود.

درمان:              

برای درمان ترک پا بهترین راه چرب کردن پوست است. روش صحیح چرب کردن پوست به این صورت است که ابتدا مرطوب کردن و خیساندن پوست پا برای مدت چند دقیقه در آب لازم است. سپس با کرم های ترک پا یا هر کرم دیگری باید کف پا چرب شود. برای اثر بهتر، روی پای چرب شده یک کیسه نایلونی پوشیده شود. برای راحتی کار، هنگام راه رفتن می توان روی کیسه نایلونی از جوراب استفاده کرد. بهتر است بعد از استحمام پا چرب شود.

گاهی بیماری های کف پا؛ نظیر بیماری های قارچی و بعضی بیماری های دیگر از قبیل پسوریازیس، کراتودرمی، لیکن پلان، میخچه و زگیل های متعدد ممکن است با ترک پاشنه پا اشتباه شود که درمان مخصوص خود را نیاز دارند. بنابراین در موارد ترک های پاشنه پا که مقاوم به درمان هستند، تشخیص پزشک لازم است.

نشریه زیبایی شماره ۵۶

مجله خبری