چند ساعتی بیشتر از اعلام پیروزی حجت الاسلام و المسلمین حسن
روحانی به عنوان منتخب ملت ایران برای تصدی منصب ریاست جمهوری نمی گذرد.
همه دعاهایمان را بدرقه راهش می کنیم باشد که به مدد دعای خیر این مردم
بتواند راهی که در آغازش قرار دارد را خوش سرانجام به پایان برساند. زندگی و
آرامش را به مردم هدیه دهد که مردم مدت هاست دل شان برای آرامش و زندگی
کردن تنگ شده است.

اما بعد…یاد کردن از مردی که بسیار به من و
بسیاری از مردم آموخت. محسن رضایی…او رای میلیون ها نفر از مردم ایران را
نه به سبب پول و مکنت، نه به سبب حمایت سیاسیون و صاحب منصبان و نمایندگان
مجلس و نه به سبب حمایت رسانه های دیداری و شنیداری عمومی همچون صدا و
سیما و خبرگزاری ها و نشریات و…، بلکه به سبب ارتباط چهره به چهره با
مردم، دیدن دردها و مشکلات آنان و تلاش برای ارائه برنامه ای برای حل آنان
به دست آورد!او درد مردم را با گوشت و خون حس کردتا متهم شود سیاه نمایی
کرده است. اما تا سیاهی دیده نشود و باور نشود کی تلاشی برای زدودن آن آغاز
خواهدشد؟ 

او در مناظرات امسال هم متین و اخلاق مدار بود و هیچگاه
از کوره در نرفت جز آنجا که با خون دل با مشت بر میز کوبید که با چه زبانی
بگوید چالش کنونی و آینده انقلاب اسلامی و مردم اقتصاد است.  
او آنقدر
مشکل مردم را عمیق درک کرده بود که یکی از رقبای انتخاباتی وی که از قضا
سالها در جبهه ها شاگردیش را کرده بود، او را متهم کرد که انقلاب ایران
انقلابی فرهنگی بوده و نه برای اقتصاد. رقیبی که فراموش کرده بود محسن
رضایی مبارزی انقلابی بوده است و بیش از او می دانست که انقلاب برای نان
نبوده است، اما غم نان مردم هم کم او را آزار نمی داد. محسن رضایی در آن
جلسه هم محترمانه پاسخی به شاگرد سابق نداد.

 محسن رضایی بدون شک
در عرصه سیاست ایران یک پدیده است. پدیده ای که با اخلاق و برنامه به دنبال
فریب مردم نبود. در زمانه ای که اصولگرایان با ائتلاف خود ساخته و بعدا
خود ویران، هر کدام خود را علم اصولگرایی برداشتند،چهره ای از یک شخصیت
مستقل سیاسی از خود نشان داد. استقلالی که اصحاب قدرت و ثروت را از او دور
کرد و رسانه هایشان تا می توانستند او را سانسور کردند و بر او تاختند!

رای
هایی که در روز بیست و چهارم خرداد به محسن رضایی داده شد، آرا بسیار نابی
بود که نه توسط سازمان رای فلان سازمان که شبکه های مساجد را در اختیار
دارد فراهم شده بود و نه توسط پول و اعتبار فلان نهاد عمومی و فلان رسانه و
فلان سازمان. رای مردم بود به خود محسن رضایی.رای های بسیار ارزشمندی که
از بطن مردم و به اعتبار ارزشی که مسحن رضایی به مردم، دردهای آنان و شناخت
چالش های انقلاب داده بود، حاصل شد.

رای های محسن رضایی، رایی نبود
که از بغض یا نفرت از رقیب به او داده شود، رای محسن رضایی برای حمایت
فلان شخصیت و بهمان شخصیت نبود. رای مردم بود به مردی از جنس خودشان.

باید
شکر این رای های ناب را به درگاه اله آورد. محسن رضایی مطمئنا از مردم جدا
نخواهد شد. او همچنان به میان مردم می رود تا اگر مرهمی بر دردهای آنان
نباشد، سنگ صبور و گوش شنوای دردهایشان باشد.