پتانسیل های بالقوه فوتبال ما

در این نوشته پتانسیل های بالقوه ونهان فوتبال شهر ومنطقه وهمچنین چگونگی به فعلیت رسانیدن آنها را در دو بخش روابط با جوامع بیرونی و تاثیرات درون اجتماعی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

بخش اول: روابط با جوامع بیرونی

در شهر ما از قدیم الایام ورزش فوتبال جایگاه ویژه ای داشته است و از همان روزهای ابتدایی ورود فوتبال به منطقه ،جوانان ما فوتبال را به عنوان تفریح وورزش اول خود برگزیدند.در جامعه آن روزهای جناح عشق به فوتبال آن چنان نمود پیدا کرده بود که دیری نپایید این ورزش عاملی برای شناساندن و معرفی روستای کوچکمان به تمامی منطقه واستان گردید. پس از درخشش چند ساله فوتبالیستهای ما در سطح فوتبال استان ، به دلایل مختلف فوتبال جناح وارد دوره افت بلند مدتی گردید.بگونه ای که نام جناح که به واسطه فوتبال همچون نگینی درخشان در دل ورزش استان می درخشید،به مرور کم فروغ گشت وبار دیگر فوتبال شهرمان ودر پی آن نام شهرمان به بایگانی حافظه تاریخی کسانی سپرده شد که روزگاری با آن فوتبال چشم نواز نام جناح برایشان تداعی می شد.اما امروز پس از ان دوره تاریک و کدر ، بار دیگر فوتبال در این شهر جان تازه ای گرفته وروند رو به رشدی را سپری می کند. امد وشد تیمهای مختلف ،از فرهنگهای متفاوت از جای جای استان وگاهی خارج از محدوده استان بار دیگر رونق خوبی به خود گرفته و این بستر فراهم گردیده تا به واسطه ورزش فوتبال بتوانیم شهرمان ،فرهنگمان، تاریخمان ودر نهایت توانمندی ،ذکاوت ومنش خوب مردممان را با این تیمها که به نوعی نمایندگان فرهنگهایی از دیار های گوناگون هستند ، به اشتراک بگذاریم. یقینا ارتباطات وتبادل اطلاعات فرهنگی،اجتماعی و ورزشی نقطه عطفی در پیشرفت شهر ، منطقه واستان خواهد بود.
اما سوال کلیدی اینجاست که برای به فعلیت رسانیدن این پتانسیل های بالقوه که در دل این فوتبال آماتور نهفته است، چه تدابیری باید اندیشید؟ آیا مسولین ذی صلاح از این مزیت های جانبی فوتبال آگاهی دارند؟ واینکه آیا می توانیم در کنار فوتبال سالم وموفق ،به جوانب نهان آن هم بپردازیم؟
اینها سوالاتی است که باید به انها پاسخی منطقی داده شود.
مسلما برای به فعلیت رسانیدن این پتانسیل ها با صرف وقت ، برنامه ریزی و هزینه نه چندان زیاد می توان به این مهم دست یافت.
شاید گام اول برای رسیدن به این مهم ایجاد اعتماد متقابل بین تیم های میزبان جناحی وتیمهای میهمانمان باشد.برای رسیدن به این منظور، میزبانی شایسته ومعقول ما نقش مهمی را ایفا می کند.فراهم نمودن محل اسکان مناسب ،پذیرایی در خور شان تیمهای میهمان و برطرف نمودن سایر احتیاجاتی که ممکن است برای یک میهمان بیگانه در شهری غریب به وجود آید. نکته مهم در جهت اجرایی نمودن این گونه فعالیتها این است که ، همکاری مسولین شهری وکسانی که به نوعی در ارتباط با این مسائل می باشند، را می طلبد . قدر مسلم باشگاه های ما که در هزینه روزمره خود نیز در مانده اند،به تنهایی نخواهند توانست به این فعالیتها جامع عمل بپوشانند. گام بعدی که شاید بیشتر به مستطیل سبز برگردد، رعایت احترام و اخلاق ورزشی در زمین فوتبال است. تلفیق رقابت و رفاقت درکنار هم چه در چارچوب زمین فوتبال وچه در روی سکوهای ورزشگاه ها خود میتواند به تقویت اخلاق ورعایت احترام متقابل کمک شایانی کند. تفهیم مرز میان رقابت و دشمنی برای بازیکنان، هواداران وحتی اهالی فوتبال از دیگر نکات حائز اهمیت در این مقوله می باشد.یکی دیگر از گامهایی که میتوانیم مورد بررسی قرار دهیم،بیشتر به جنبه های فرهنگی و تاریخی شهرمان بر میگردد. اعطای لوح یاد بود یا هدایایی به تیم های رقیب که بیشتر جنبه معنوی داشته باشد وموجب شناساندن قدمت ، تاریخ ، فرهنگ و فوتبال شهرمان به این تیمها – که طبیعتا نمایندگانی از جوامع وفرهنگهای دیگرند – گردد ، نمونه ای از این فعالیت هاست. و اما آخرین مورد پیشنهادی که می تواند موجب شود از شهرمان به نیکی یاد شود وسفر به جناح را به یک خاطره خوب ودلنشین برای این گروههای ورزشی مبدل کند، جنبه های محیطی وزیبایی شناختی فیزیکی شهر و ورزشگاه هاست. رسیدگی به فضای سبز ،وضعیت اسفالت و روشنایی خیابانهای منتهی به ورزشگاه ها ، ایجاد پارکینگهای اختصاصی برای ورزشگاه ها ،نصب بنرهای تبلیغاتی با مضامینی زیبا در سطح شهر و در نهایت تخصیص بودجه هایی برای تجهیز ورسیدگی به ورزشگاه ها ، را می توان از جمله این فعالیتها بر شمرد.
در پایان این نکته را مجددا یادآور می شوم که تمامی این پیشنهادات وراهکارها مستلزم توجه هرچه بیشتر مسئولین شهر وشهرستان به مقوله فوتبال و ورزش می باشد .

بخش دوم : تاثیرات درون اجتماعی

شاید با مطالعه بخش اول این نوشته ،این پرسش در ذهن هر خواننده ای پیش آید که ، فوتبالی که از این توانایی برخوردار است که نام شهری را بر سرزبان ها بیندازد،چرا نتواند به پیشبرد اهداف فرهنگی ، اجتماعی و علمی ما ،در قبال جوانان واهالی ساکن همان شهر یاری رساند؟
دراین بخش به این مساله خواهیم پرداخت که فوتبال تا چه اندازه خواهد توانست دردستیابی به این اهداف تاثیر گذار باشد و موجبات نیل به این اهداف را فراهم نماید.
یکی از نکاتی که همواره مورد تاکید مسئولین باشگاه های جناحی در نامه نگاری ها و امور اداری آنها قرار می گیرد ونسبت به آن بسیار حساسیت نشان می دهند، این مساله است که قطعا پیش از نام باشگاه شان واژه (فرهنگی ،ورزشی) قید گردد.اما پرسش کلیدی اینجاست که این بزرگواران عملا در چه سطحی به این واژه پایبندی واعتقاد دارند؟ آیا این مدیران بر اهمیت بعد فرهنگی ورزش واقف اند؟ واینکه به چه میزان زمان ، بودجه وبرنامه ریزی خود را صرف این مقوله می نمایند؟
خوشبختانه در سال های اخیر باشگاه های جناحی با دیدگاهی متفاوت به مقوله فرهنگ نگریسته اند و حساسیتهایی از قبیل مورد فوق الذکر خود گواهی بر صحت این مدعاست . اما نکته اینجاست که سرعت رشد نگرش فرهنگی مدیران ما با سرعت رشد فعالیتهای فرهنگی مان اختلاف فاحشی دارد ودلایل این امر را می توان در مسائل مختلفی جستجو کرد.
نخستین مساله ای که یک مدیر همواره با آن مواجه است بحث مالی است .شاید از هر مسئولی از مسئولان تیم ها پرسیده شود که به چه دلیل به فعالیت های فرهنگی آنچنان که باید وشاید بها نمی دهید، پاسخ همگی یک واژه مشترک باشد : با کدام پول؟؟ .اگر کمی منطقی به قضیه بنگریم خواهیم دید که این عزیزان تا حدود زیادی حق دارند.چطور می شود از مسئولی که در رفع احتیاجات ورزشی اولیه ورزشکارانش اغلب با مشکل رو به روست ،انتظار هزینه در بحث های فرهنگی را داشت؟مسئولینی که سالهاست امورات باشگاه هایشان را بدون دریافت حتی یک ریال از سوی دولت ومسئولین ذی صلاح گذرانده اند وهمواره نگاهشان به دستان پر خیر و برکت خیرینی دوخته شده بوده که به مراتب به اهمیت ورزش بیش از مسئولین سیاسی ،شهری وحتی ورزشی شهر واستان پی برده اند. چشم ها را باید شست وبه امر ورزش جور دیگر باید نگریست .حرف از ورزش شهری به میان آمده که جوانانش برای گذران اوقات فراغتشان تنها ملجا ومکان مورد پسند خود را همین ورزشگاهها وباشگاه ها می دانند.درک وفهم این موضوع کار بسیار سهل وآسانیست.کافیست مسئولین شهری و ورزشی ما یکی از عصرهای همین روزهای سرد زمستان به استادیوم ها سری بزنند تا عشق به ورزش وفوتبال را در بین آحاد مختلف جامعه از خردسال وجوان گرفته تا میانسال وکهن سال را اینبار با چشم بصیرت بنگرند.آیا متولیان فرهنگ این شهر و مسئولین مربوطه تا به حال به این موضوع اندیشیده اند، که ورزشگاه هایی که روزانه میزبان قریب به بیش ازدویست جوان جناحی دررده های سنی مختلف هستند می توانند بهترین بستر برای به فعلیت رسانیدن برنامه های باالقوه فرهنگی ما باشد؟ .آیا بهتر نیست به جای آن که بودجه شهر را به پروژه های به ظاهر فرهنگی اختصاص دهیم که حتی فلسفه وجودی آنها نیز در هاله ای از ابهام به سر می برد ،این هزینه ها در تجهیز ، توسعه و ایجاد بسترهای زیر بنایی وساختاری فرهنگی همین ورزشگاه ها صرف گردد؟ .پس بیاییم به امر ورزش دگراندیشانه بنگریم.
دومین محدودیتی که باشگاه ها در جنبه های فرهنگی واجتماعی ورزش ممکن است با آن مواجه شوند بحث تخصص گرایی ومنابع انسانیست.این بدان معناست که ممکن است مدیر ومسئولین باشگاهی بخواهند به مقوله فرهنگ واخلاق ورود کنند اما بدلیل عدم تخصص در این موضوعات وهمچنین در اختیار نداشتن نیروی انسانی متخصص وکارا ، نتوانند به این موضوعات ورود کنند.حال چه باید کرد؟مشکل در کجاست؟ ومشکل گشا کیست؟ . به نظر می رسد قبل از هر عملی ابتدا باید متولیان فرهنگ وادب را در جامعه شناسایی کنیم ودر نهایت با اجرای یک برنامه ریزی دقیق ومدون به کمک این گروه ها به رشد فرهنگی ، ادبی،علمی و اجتماعی باشگاه هایمان همت گماریم.
یقینا در جامعه مذهبی وشریعت سالار امروز ما دین وآموزه های دینی حرف اول را در مباحث فرهنگی، ادبی می زند.از این رو علمای دینی را می توان به عنوان متولیان اصلی فرهنگ وادب در جامعه معرفی نمود. اما مساله اینجاست که متاسفانه علی رغم تاکید دین مبین اسلام بر امر ورزش ، علمای بزرگوار ما اغلب به امر ورزش دخول نمی کنند بگونه ای که گویی نوعی بدبینی نسبت به فوتبال در ذهنشان نقش بسته است. این موضوع تا جایی در جامعه نمود پیدا کرده که ،هنگامی که خطیب محترم جمعه شهر بواسطه صعود تیم فوتبال گازال به لیگ ممتاز هرمزگان از جوانان این باشگاه تقدیر نمود وبه انها تبریک گفت، همگان این موضوع را نقطه عطفی در ورود علما به امر ورزش دانستند. با همه این احوالات امیدواریم علمای محترم ما به یاری باشگاه ها بشتابند ودر این مسائل مشاور و یاری گر آنها باشند.
از دیگر گروه هایی که می توان آنها را به عنوان متولی فرهنگ جامعه معرفی نمود، آموزش وپرورش (به عنوان متولی تعلیم وتربیت ) و دانشگاه (به عنوان متولی علم وادب ) می باشد. آموزش پرورش می تواند با مد نظر قرار دادن تاثیرات ورزش بر شادابی ، نشاط و پویایی دانش آموزان وجو مدارس ،برای ورزش اهمیت بیشتری قائل باشد وهمچنین با توجه به این نکته که اماکن ورزشی از جوی بازتر ومنعطف تر نسبت به مدارس برخوردار است و در پی آن یک دانش آموز ورزشکار ممکن است به یک مطلب علمی ویا آموزشی که در محیط محل ورزش وتفریح خود می آموزد ،نسبت به مطلبی که در پشت نیمکت های خشک مدارس می آموزد، علاقه بیشتری نشان دهد، آموزش وپرورش می تواند برخی از فعالیتهای آموزشی خود را به این اماکن منتقل نماید. اما خوشختانه دانشگاه آزاد جناح با درایت رئیس آینده نگر و ورزش دوست خود جناب آقای دکتر عبدالله لاوری نیا همواره نسبت به امر ورزش با دیدگاهی متفاوت و دگر اندیشانه نگریسته اند.تا جایی که حمایت های معنوی ومادی دانشگاه آزاد اسلامی مرکز جناح از تیم فوتبال گازال در سه سال اخیر همواره موجبات دلگرمی ومباهات مسئولین ، دست اندرکاران وهواداران باشگاه را فراهم آورده است.
ودرنهایت از دیگر مسائلی که در مبحث ابعاد نهان فوتبال ما با آن مواجه خواهیم شد،بحث رقابتهای فرهنگیست. در این زمینه نیز اگر باشگاه های ما صرفا به رقابت در چارچوب مستطیل سبز بسنده نکنند و بستر رقابت های علمی وفرهنگی بین جوانان خود را ایجاد کرده وبه فعالیت های فرهنگی آنان ارج نهند، می تواند گام بلندی درراه نیل به اهداف فرهنگی جامعه باشد.تشکیل کمیته های فرهنگی پویا ،بر گزاری مسابقات هنری و علمی،ایجاد کتابخانه های کوچک در مساجد و… می تواند از جمله فعالیت های فرهنگی باشگاه ها در کوتاه مدت باشد.

جمع بندی نهایی :
درمجموع می توان گفت که اگر به دغدغه های مالی باشگاه ها توسط مسئولین رسیدگی گردد ومشکلات مالی باشگاه حتی اگر درسطحی پایین حل وفصل گردد وهمچنین نهادها وگروه هایی که بار فرهنگی جامعه را بر دوش می کشند از کانال ناملموس اما زود بازده فوتبال وارد عمل گردند و به باشگاه ها یاری رسانند و مدیران ومسولین باشگاه ها نیز به ایجاد فضای رقابتی در مباحث فرهنگی،علمی واجتماعی مبادرت ورزند ، شاهد شکوفایی ابعادی از ورزش وفوتبال خواهیم بود که ممکن است به رشد فرهنگی وعلمی جامعه کمک شایانی نماید.

در همه جا راه تو هموار نیست ، مست مپوی این ره هموار را

نویسنده: احمد احمدیان

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح