گازال!!!… این قلب تپنده جناح و مادر ورزش پرور شهری است که تاریخ آن در لابلای خاک گبری و پرگان و کوشک و لخو و …. گم شده است . گازال سند سلامتی و تندرستی مردمانی است که اتحاد و یکدلی و شادی و نشاط را با تنها یک توپ به زادگاهشان هدیه دادند.

گازال!… این محله قدیمی شهر جناح و ورزشگاهی بدون حصار و برج و بارو و درب و فنس و …. مرکز ورزش و فرهنگسرای بدون ساختمانی بود که حدود ۵۰سال پیش و شاید بیشتر بناشد. آری فرهنگسرایی بدون درب و فنس و دیوار و سالن و ….. این فرهنگسرا در بیش از ۵۰ سال پیش بزرگانی چون حاج محمد تالانه، مرحوم محمدشریف خردمند، استادحسن درخشان و استاد محمد جلیلپور و . . . . . عصر ها و آنگاه که خسته اما پرامید از کار پرمشقت باز می گشتند، را گرد هم جمع می کرد و ورزش و بازی و شادی و اتحاد و برادری و مهرورزی را یکجا به آنها و همبازیهایشان هدیه می داد.

گازال را باید قلب ورزش جناح نامید . اما گازال تنها به گازالیها تعلق ندارد. گازال سند ورزش همه جناحی ها است. گازال شناسنامه ورزش جناحی ها است. مهر این شناسنامه بر پیشانی همه زحمتکشان ورزش این شهر حک شده است. و همه این عزیزان در موفقیت های امروز این باشگاه نقش دارند.

از حدود سال ۱۳۳۷ ورزش فوتبال در جناح پایه گذاری شد . بزرگانی که اسم آنها در بالا آورده شد بهمراه دوستان و یارانشان که خیلی از آن عزیزان اکنون در قید حیات نیستند را می توان بانیان ورزش جناح نامید. اما فوتبالی که در آن روزگار در جناح وجود داشت با فوتبالی که ما امروزه می شناسیم تفاوت بسیاری داشت. آن ها توپشان را از لاستیک و پارچه و .. درست می کردند و دسته جمعی آنرا شوت می کردند. هر کس توان بیشتری داشت بیش از بقیه توپ دستش می افتاد و هر کس شوتش بالاتر می رفت بازیکن قوی تری بود.

سالیانی گذشت تا اینکه تعدادی از جناحی هایی که در کشورهای عربی برای کار رفته بودند فوتبال درست و حسابی را از انگلیسیهای آنجا یاد گرفتند. کسانی مثل حسین علی حکمتی،  عبدالله نظیفی، احمد مدان و . . .. در آمد و رفتشان به جناح قوانین موجود را از آنجا آموخته و به همبازی هایشان یاد می دادند. از سال ۱۳۴۷ فوتبال در گازال سازمان یافت و ساختار سازمانی در آن قوام گرفت.

فوتبال در گازال جناح به همت همه جناحی ها  از نظر ساختار سازمانی و قوانین طی این سال ها پیشرفت زیادی کسب کرد. از جمله این پیشرفت ها عبارت بودند از تصمیم گیری جمعی، برگزاری جلسات منظم، خط کشی زمین بصورت قانونی، استفاده از دروازه قانونی و سوت و توپ و تور و  . … 

علی رغم همه این پیشرفت ها فوتبال در آن روزگار با تکنیک بیگانه بود. این نقیصه ضرورت آموزش را مطح کرده بود. استاد احمد مدان این ضرورت را به خوبی درک کرد و از یکی از دوستانش که در کشور بحرین بازیکن بزرگی بود دعوت کرد تا برای مدتی به جناح بیاید. این اتفاق در فوتبال جناح را می توان به عنوان نقطه عطفی در پیشرفت این ورزش تلقی کرد.

نام گازال و ورزش جناح به هم گره خورده و هیچکس قادر نیست تا این گره را بازکند. ممکن است کسانی باشند که تمایل داشته باشند که گازال را از جناح جدا کرده و سندش را به نام خود بزنند اما این تصور غلطی بیش نیست و از طرف دیگر کسانی هم هستند که ورزش جناح را بی ارتباط به گازال می دانند که آن هم غلط است.

پایگاه خبری باشگاه فرهنگی ورزشی گازال جناح