شوهر داری آدابی دارد. فوت و فنها، و باید و نبایدهایی دارد که از قدیم مادران
سعی می کردند آن را به دختران خود بیاموزند تا ایشان را با رعایت آن آداب خوشبخت
کنند. زیرا زنان همواره این نکته را درک کرده اند که سعادتشان بستگی به میزان
مطلوبیت و محبوبیتشان در خانه ی شوهر دارد. این قانونی نیست که با گذر از مرحله
سنتی به مرحله مدرنیته تغییر کرده باشد. تا بوده همین بوده تا هست همین باشد.

البته این آداب در زعم هر کسی می تواند با دیگری فرق داشته باشد . اما با این
وجود، امری نسبی و سلیقه ای نیست. بلکه درست و غلطی دارد که در کتابهای اخلاقی و
کتب دینی به آن اشاره شده است.

اگر بخواهیم اهم آداب شوهر داری را خلاصه کنیم به شرح زیر در خواهد آمد:

مردها هم مثل زنان به محبت احتیاج دارند: هر چند طور دیگری تظاهر کنند! اما شکل
محبت به مردها با شکل محبت به زنها تا حدودی متفاوت است. مردها دوست دارند خدماتی
را که به همسرانشان ارائه می کنند دیده شود و به خاطر آن مورد قدردانی و تحسین واقع
شوند. وقتی مردی احساس کند ارزش او آنطور که هست درک نشده ،از زندگی فاصله می گیرد
اگر چه این فاصله فقط عاطفی باشد.

هر مردی در زندگی با زنان به دنبال آرامش است: لذا الفبای آداب شوهر داری ،
فراهم کردن شرایطی است که آرامش را به وجود آورد مثل خوشرویی .

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند : برای زن روا نیست که خشمگینانه به شوهرش بنگرد.(
وسائل الشیعه ج ٢٠)

تهیه ی غذایی مطلوب ، برخورد شایسته در هنگام ورود مرد، پرهیز از بدکلامی و نشان
دادن نارضایتی، و براوردن میل جنسی وی مطابق میلش : یعنی تمام آرامش مورد نیاز مرد.

چنانچه زنی این چیز ها را رعایت کرد حتی اگر محبوب مرد نباشد باز هم خوشبخت
خواهد شد. زیرا مردها در دراز مدت ارزش داشتن چنین جای دنجی را درک خواهند کرد و آن
را به هر جای دیگری در این دنیا ترجیح خواهند داد. لذا یکی از راههای برگرداندن
مردها به زندگی فراهم کردن همین آرامش است اما انجام این کارهای به ظاهر ساده برای
زنی که خودش آرامش ندارد بسیار سخت خواهد بود.

هر زنی باید این توانایی را داشته باشد که عشق و محبت اولیه را زنده نگه دارد و
آن را با بدرفتاری از بین نبرد: مخالفت و جدل کردن، محبت زداست. از بین رفتن محبت
بین زن و شوهرها بیش از آنکه به ضرر مردها باشد به ضرر زنهاست. به همین جهت زنان
ملزم به رعایت بیشتری هستند. زن زیرک، زنی است که عشق و محبت همسرش را فدای کاسه و
کوزه ی زندگی نکند و قدر محبت را بداند. اگر می خواهید میزان زنانگی یک زن را درک
کنید ببینید در زندگی او رعایت چه چیزی در اولویت است. زنی که رعایت نظافت، تجملات
زندگی، و … را در اولویت قرار دهد زندگی را می بازد.

زیرکی از آداب طلایی در شوهر داری است: همین زیرکی گاهی باعث می شود، خانم از یک
خواسته ی خود بگذرد تا به نتیجه ی بهتری در دراز مدت برسد. مثلا چنانچه مردی با
همسرش برای به کرسی نشاندن حرف خود درافتاد، زیرکی آن است که زن بگذارد او برنده
شود. احساس بازنده بودن و شکست خوردن برای تمام مردان تلخ و تحریک کننده است. مردی
که با همسرش در می افتد و او را مثل مردها سخت و مقاوم می یابد تا زمانی که بر وی
غلبه نکند، محبت و دلسوزی خودرا نسبت به او احساس نخواهد کرد. یک زن مجهز به سلاح
عاطفه است اصلا نباید مردانه رفتار کند تا مثل یک مرد در دعوای مردانه با او
سرسختانه رفتار شود.

هر زنی باید همسرش را به تمام نزدیکانش ترجیح دهد و مرد باید از این بابت مطمئن
باشد. یکی از بدترین و غیر معقول ترین کاری که برخی از زنها انجام می دهند این است
که همسرشان را در مقابل خانواده ی خود سرافکنده می کنند. این حق هر مردی است که
همسرش او را قبول داشته باشد و از او حرف شنوی داشته باشد. هیچ گاه به صلاح زنان
نیست که همسر خود را در مقابل خانواده خود قرار دهند و بدتر آنکه در این میدان به
طرفداری از خانواده خود درآیند

اگر بخواهیم آداب شوهر داری را در یک جمله خلاصه کنیم باید بگوییم آداب شوهر داری
یعنی رفتار کردن به میل و خواست شوهر تا حد ممکن ،زیرا قرار است محبت او نتیجه شود

چه بسا زنانی که به بهانه طلاق چنین کاری کرده اند اما بعدا از طلاق هم منصرف
شده اند. تنها با این اقدامشان یک کدورت آزار دهنده باقی گذاشته اند. لذا اگر
شرایطی پیش آمد که پدر و همسر یک زن در مقابل هم قرار گرفتند بهتر و منطقی تر این
است که زن از همسرش حمایت کند.

هر زنی باید با آراستگی همیشه میل جنسی همسرش را نسبت به خودش زنده نگه دارد و
نقش رضایت جنسی را در رضایت مرد از زندگی درک کند. این از حماقت است که یک زن بعد
از چند سال زندگی ، چنان در بچه داری ، خانه داری، یا انجام کارهای شغلی گم شود که
فرسنگها با دلبری و دلربایی فاصله پیدا کند. به هر حال این از مهمترین آداب شوهر
داری است که با توجه به تفاوتهای مردان و زنان در ادراکهای عاطفی، جنسی و … اهمیت
آن بیشتر روشن خواهد شد.

در کلام آخر اگر بخواهیم آداب شوهر داری را در یک جمله خلاصه کنیم باید بگوییم
آداب شوهر داری یعنی رفتار کردن به میل و خواست شوهر تا حد ممکن ،زیرا قرار است
محبت او نتیجه شود. و اگر غیر از این منظور بود وضع فرق می کرد. مسلما چنانچه
بخواهیم برای یک عمر محبوب کسی باشیم باید به خواست و رضایت او عمل کنیم.

یاقوت

نوزادان به صداهای بلند اطرافیان به خصوص پدر و مادر هنگام صحبت کردن با آنها
واکنش نشان می‌دهند. بنابراین والدین می‌توانند آرام و با صدایی دلنشین با نوزاد
خود صحبت کنند. نوزاد با شنیدن صدای پدر و مادر خود به آنها نگاه می‌کند و عکس‌العمل
نشان می‌دهد.

وقتی که با ملایمت و نرمی ‌با نوزادتان حرف می‌زنید، یعنی با او ارتباط برقرار
کرده‌اید و او را به واکنش‌های گفتاری تشویق می‌کنید. این صحبت کردن با نوزاد مهارت‌های
زبانی را در او تکامل می‌بخشد.

به کودک حرف‌های آرام‌کننده بزنید. برای مثال بگویید:” چه کودک ناز و زیبایی
دارم… دست‌هایش راببین چه کوچک و قشنگ است.”

نوزاد را در هنگام صحبت کردن نزدیک خود نگه دارید و به چشم‌هایش نگاه کنید. او
را به آرامی ‌تکان دهید و برایش حرف بزنید.

سعی کنید هر کاری را برایش انجام می‌دهید، برایش توضیح دهید. برای مثال:” می‌خواهم
لباست را عوض کنم کوچولو، الان پوشک تازه‌ای برایت می‌بندم. کمی‌ ماساژت می‌دهم تا
آرام شوی عزیزم.”
گفتن این حرف‌ها در نوزاد احساس آرامش ایجاد کرده و ارتباط عاطفی میان شما و او را
تقویت می‌کند.

یاقوت

آداب اسلامی ویژه شب یلدا

شب یلدا، نخستین شب زمستان و طولانی ترین شب سال است که ایرانی ها طی رسوم کهن خود، دور هم جمع می شوند و ضمن دید و بازدید، خوراکی های خاصی مانند هندوانه، انار، آجیل و… را مصرف می کنند. در این شب، جوانان پای صحبت ها و قصه های بزرگ سالان می نشینند و از لابه لای داستان ها و قصه هایی که از زبان این گنج های زندگی می شنوند، عبرت ها و درس های بی شماری برای خود می اندوزند. از جمله رسوم بسیار زیبا و پسندیده ایرانی در این شب که در اسلام نیز بسیار به آن سفارش شده، عیادت از سال مندان و بیماران است. ملاقات با خویشاوندان و دوستان و رسیدگی به احوال نیازمندان، به ویژه نیازمندان خویشاوند، از جمله آداب پسندیده و نیکویی است که در پرتو دستورات جامع و کامل اسلام، مردمان شریف ایرانی در شب یلدا و دیگر شب های طولانی و بلند زمستان به آن اهتمام می ورزند.

اسراف نکنیم

خداوند برای رفاه و آسایش بندگان خود، نعمت های بسیاری آفریده و به آنها امر فرموده از این نعمت ها استفاده کنند؛ ولی همواره بکوشند از اسراف کردن بپرهیزند. زیرا خداوند اسراف را دوست ندارد. امام علی علیه السلام اسراف کردن را موجب هلاکت دانسته و امام سجاد علیه السلام در دعا و مناجات های خود با خدا می فرماید: «و مرا از زیاده روی بازدار و روزی ام را از تلف شدن نگاه دار و دارایی ام را با برکت دادن به آن افزون کن و راه مصرف آن را در کارهای خیر به من بنمایان.» رسم زیبای دیدار یکدیگر در شب یلدا وقتی زیباتر می شود که با زیاده روی نکردن در مصرف خوراکی ها و تنقلات، بخشی از آنها را به مصرف یتیمان و افراد بی بضاعتی برسانیم که توانایی تهیه چنین اقلامی را در این شب ندارند.

زمستان، بهار مؤمنان

انسان هایی که عاشق عبادت هستند و از صمیم دل آن را دوست می دارند، تمام وجود خود را وقف عبادت می کنند و هر یک از اعمال و گفتار خود را با نیت تقرب به خداوند انجام می دهند. این گونه افراد جزء برترین های مردم شمرده می شوند و ترسی از سختی های دنیا ندارند. روزها و شب های زمستان، بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است. امام صادق علیه السلام این فرصت نیکو را این گونه معرفی می کند: «زمستان، بهار مؤمن است. شب هایش طولانی است که برای عبادت نیمه شب از آن کمک می گیرد و روزهایش کوتاه است که برای روزه گرفتن از آن مدد می جوید». برخاستن از خواب شیرین در دل شب و اندیشیدن در ملکوت آسمان ها و زمین، خدا و قدرت او و نیز روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین و خالص ترین عبادت خدای تعالی است. رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «روزه زمستان، غنیمتی فرح بخش است»

دیدار با خویشاوندان

خداوند در آیات بی شماری به بندگان خود دستور می دهد خویشاوندان و نزدیکان خود را فراموش نکرده و همواره جویای احوال آنها باشند و آنها را از قطع رحم و رسیدگی نکردن به خویشان برحذر می دارد. امام باقر علیه السلام در اهمیت این موضوع می فرماید: «صله رحم اعمال را پاک می کند، دارایی ها را فزونی می بخشد، بلا را برطرف می گرداند، کار حساب رسی در قیامت را آسان می کند و مرگ را به تأخیر می اندازد» صله رحم و دیدار با اقوام به قدری اهمیت دارد که رسول خدا صلی الله علیه و آله حتی یک سال پیاده روی برای آن را جایز می شمارد. شب های بلند زمستانی، فرصت بسیار خوبی است که می توان از آن بهره برداری صحیح کرده، به دیدار اقوام و نزدیکان شتافت و در اجرای این سنت پسندیده و نیک که ثواب بسیاری هم دارد، پیش قدم شد.

بیان قصه های قرآنی

خداوند در قرآن کریم بندگان خود را به قصه های قرآن توجه داده و هر یک از این سرگذشت ها را دارای حکمتی می داند که برای انسان ها هزاران پند و اندرز در خود نهفته دارد. امام علی علیه السلام نیز می فرماید: «بهترین داستان، رساترین اندرز و سودمندترین پند، کتاب خدای عزوجل است.» داستان ها و افسانه های زمینی، پس از چندبار تکرار، کم کم تازگی و جذابیت خود را از دست می دهد؛ ولی قرآن تنها کلامی است که هر اندازه هم تکرار شود، “کهنه شدنی” نیست. در شب یلدا و شب های زمستانی که دور هم جمع می شویم و پای صحبت بزرگ ترها می نشینیم، نیکو و شایسته است به جای داستان ها و قصه هایی که گاه با خرافات همراه است، به قصه های قرآنی توجه کنیم که هیچ گاه کهنه نمی شود و خرافات در آن راه ندارد.

دقت در آفرینش شب و روز

شب، مایه آرامش و سکون است. با پایان روز و پس از به اتمام رسیدن ساعات تلاش و کوشش در راه کسب روزی، آدمیان در سکوت شب، آرامش خود را می یابند و استراحت می کنند. شب های طولانی زمستان، فرصت خوبی است تا با دقت در نظام آفرینش وگردش شب و روز، به بزرگی خدای تعالی و کوچکی خود در این نظام هستی اعتراف کنیم. زیبایی های شب و درخشش ستارگان در پرده های سیاه شب های فرو رفته در ظلمت و گسترش نور ماه در آسمان ها، همه نشان از قدرت بی پایان خداوند دارد. در این شب ها می توانیم به ستایش خدا بپردازیم. چنان که امام علی علیه السلام می فرمود: «خدای پاک! چه عظیم و پرشکوه است آن چه از آفرینش تو می بینیم، و چه خرد است هر بزرگی در برابر قدرت تو، و چه حقیر است آن چه ما می بینیم در برابر قدرت ناپیدای تو از دیدگان ما».

حسابرسی اعمال روزانه

محاسبه نفس و بررسی کارهای روزانه، ویژگی کسانی است که ایمان حقیقی در جان و دلشان راه یافته است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «پیش از آن که مورد حساب رسی قرار بگیرید، خود به حساب نفستان برسید و پیش از آن که سنجیده شوید، خود، نفس تان را در ترازوی سنجش بگذارید و برای آن روز حساب بزرگ آماده شوید.» کسانی که از فرصت های زندگی بهترین بهره ها را برده و نیک ترین ذخیره ها را می اندوزند، در راه اطاعت خدا و خویشتن داری از نافرمانی او شکیبایی می ورزند و روز قیامت بدون محاسبه اعمال به بهشت می روند؛ زیرا این افراد در این دنیای فانی، در لحظه لحظه زندگی دقت کرده اند تا دچار لغزش نشوند. طولانی بودن شب های زمستانی و آرامشی که در آن برای آدمی ایجاد می شود، بهترین فرصت برای مراقبت و رسیدگی به اعمال روزانه است.

شب یلدا و دیوان حافظ

از گذشته های دور در خانواده های ایرانی در کنار قرآن کریم، دیوان حافظ نیز مورد توجه و عنایت خاصی بوده است. ایرانیان همان گونه که با قرآن استخاره کرده، برای شروع کارهای خود از این کتاب آسمانی طلب خیر می کنند، به دیوان حافظ نیز تفأل می زنند و از خواجه شیراز دعای خیر می خواهند. یکی از رسم های جالب و زیبای ایرانی ها در شب یلدا، تفأل زدن به دیوان حافظ و خواندن اشعار عرفانی اوست که برگرفته از آیات قرآن است. شایسته است در این شب طولانی، با تفأل زدن به حافظ و خواندن اشعار عرفانی او، از خرافات و تفأل زدن به شیوه های خرافی دیگر پرهیز کنیم. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «از ما نیست کسی که فال بد زند یا برایش فال بد زده شود». قرائت اشعار پسندیده و نیکو، به ویژه اشعاری که در مدح اهل بیت علیهم السلام سروده شده، از جمله کارهای خوب و نیکویی است که می توان در این شب انجام داد.

انار و گردو بخورید

خداوند مهربان در طبیعت بخشنده خود، در هر فصل نعمت ها و میوه هایی در دسترس ما گذاشته که سلامت ما را تأمین و قدرت دفاعی بدن را در مقابل بیماری ها افزون می سازد. در زمستان که به علت تغییر هوا و عوامل دیگر مانند باد و باران، سرماخوردگی و بیماری هایی نظیر آن زیاد می شود، وجود انار می تواند نه تنها شفا بخش بوده، بلکه در حفظ سلامت و جلوگیری از این گونه بیماری ها مؤثر باشد. شاید حکمت خوردن انار در نخستین شب زمستان همین مسأله باشد. گردو نیز از تنقلاتی است که در این شب مصرف می شود و فایده های بسیاری دارد. امام علی علیه السلام فرموده است: «خوردن گردو در زمستان و فصل سرما، کلیه ها را گرم و سردی را از بدن دفع می کند». رعایت این آداب و رسوم پسندیده و توجه به حکمت خوراکی هایی که در این شب مصرف می شود، می تواند راه گشای خوبی برای جوانان و نوجوانان باشد.

به یکدیگر هدیه بدهید

ایران کشوری گسترده با اقوام مختلف است که هر یک از آنها در پرتو رسم های ویژه منطقه خود، شب یلدا را به گونه ای خاص برگزار می کنند. از جمله رسم های ایرانی که در شب یلدا در میان اقوام مختلف برگزار می شود، رسم پسندیده هدیه دادن و هدیه گرفتن است. این سنت نیکو در اسلام بسیار مورد سفارش قرار گرفته و پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است: «به یکدیگر هدیه بدهید تا دل هایتان به هم مهربان شود. به یکدیگر هدیه دهید؛ زیرا کینه ها را از بین می برد». پیامبر خدا صلی الله علیه و آله همواره به این امر نیکو اهتمام می ورزیدند و هر هدیه ای که به آن حضرت داده می شد، با روی باز می پذیرفتند؛ زیرا آن را نوعی احترام به شخص هدیه دهنده می دانستند. هدیه دادن به کوچک ترها در این شب، سبب می شود تا کودکان ونوجوانان به بزرگ ترها با دیده احترام نگریسته و محبت آنها را در دل خود نگاه دارند.

بی کلک