پذیرایی از مهمانان هنر جالبی است مانند هنر تنظیم سن تئاتر وکدبانوی خانه هنرمندی است که کارگردانی این سن را به عهده دارد.

همانطور که کارگردان یک نمایش موظف است موضوع و بازیگران و دکور آن نمایش را در نهایت دقت در نظر بگیرد و هماهنگ نماید،خانم خانه یا دعوت کننده مهمانی هم باید همان نقش را ایفا کند و همان هنر را به کار ببرد.

نوع غذاها،نظم وترتیب و هماهنگی انتخاب آشامیدنی ها همان دقت و مواظبت و همان موشکافی و ظرافت را لازم دارد که دکور و تزئین میز و حسن استقبال و آمادگی برای پذیرایی وخدمت به مهمانان.

ارزش پذیرایی و مهمانداری به اندازه ارزش هدیه ای است که از دوستی به دوستی تقدیم می گردد.

مدعوین هر قدر یکدل و نزدیک باشند میزبان نباید از انجام وظایف لازمی که موجب آسایش و راحت آنهاست خودداری کند.

هر چند پذیراییها امروز رو به سادگی می رود ولی این دلیل آن نمی شود که در این باب قواعد اساسی و نکات واصول لازم الرعایه مورد توجه قرار نگیرد.

ادب و احترام به مهمانان هیچ وقت مطلب بی فایده ای نیست ، هرچند نسبت به نزدیکترین آشنایان و دوستان باشد و در هر حال برای پذیرایی ها باید آمادگی قبلی داشت تا بتوان بیشتر وقت و هم خود را صرف مهمانان کرد.

محیط پذیرایی از هزاران موضوع محسوس و نامحسوس تشکیل میشود و چون همه از لحاظ اهمیت به حقیقت در یک سطح و پایه اند نوعی همچشمی نهانی میانشان هست باصطلاح با هم مسابقه میدهند.

به همان اندازه که در نوع غذا و نوع سرویس و تزئین میز دقت کافی به کار برده می شود ، ذوق و سلیقه و تناجس و آسایش مهمانها و همچنین تناسب وسعت محل پذیرایی و تعداد مدعوین باید کاملا در نظر گرفته شود و اینجاست که هنر و ذوق و استعداد کدبانوی خانه یا میزبان باید دخالت کامل کند یعنی خود را به جای دیگران بگذارد و به چیزهایی که دیگران دوست دارند بیاندیشند اعمال و اموری را که آسایش را از دیگران سلب می کند پیش بینی کند و بالاخره مسئولیت خوشحالی و مسرور نمودن مدعوین را به عهده بگیرند .

تنها به کار بردن اجناس لوکس و گرانقیمت و تهیه غذاهای عالی و مطبوع و داشتن سالن و وسائل با شکوه کافی برای یک پذیرایی با ارزش نیست ، باید آسایش و سرگرمی و خوشی مهمان ها نیز در نهایت در نظر گرفته شود.

سفره آرایی و میوه آرایی

فقط غروب جمعه نیست که دلگیر است ، کافیست “دلت” ، “گیر” باشد .
.

.

.

در دیاری که تو آنجا باشی ، بودنت آنجا کافیست / آرزوهای دیگر ، اوج بی انصافیست .

.

.

.

در دسترس بودنت دیگر برایم ارزشی ندارد ، اکنون نه مشترک هستی نه مورد نظر !
.

.

.

امشب کم توقع شده ام ، آرزویم کوچک و کم حرف است ، هیچ نمیخواهم جز “تو” .
.

.

.

آنقدر دلتنگتم که حتی ابلیس بر وسعت این دلتنگی سجده می کند .
.

.

.

دلتنگی هایم را به رود اگر گویم میبرد با خود / حراسم از دریا و مرگ ماهی هاست .
.

.

.

ای کاش احساسی به اسم دلتنگی وجود نداشت که باعث بشه مزاحمت بشم !
.

.

.
هیچوقت آرزوی “افتادن” چیزی را نداشته ام ، حالا برای اولین بار میخواهم : “لطفا بیفت” ، ای زیباترین اتفاق زندگی من !
.

.

.

“یاد تو” پرچم صلحیست میان شورش این همه فکر .

اس ام اس های عاشقانه