پوست کف پا در مقایسه با سایر قسمت های بدن ضخیم ترین پوست است که در اثر ضربه های ناشی از راه رفتن و دویدن ممکن است آسیب ببیند.

با افزایش سن و خشک شدن عمومی پوست بدن، کف پا نیز خشک تر می شود. در بعضی مشاغل نظیر کارکنان استخر که در آن خیس شدن مکرر پاها اتفاق می افتد ممکن است خشکی و ترک پا شدید تر باشد که علت آن تبخیر رطوبت پا و به همراه آن از دست رفتتن رطوبت طبیعی پوست پا است. کسانی که اضافه وزن دارند به خصوص خانم ها بیشتر مستعد ترک پاشنه پا هستند.

برای کنترل خشکی و ترک پاشنه پا رعایت این دستورات لازم است :

• پا برهنه در سطوح خاک گرفته راه نروید. همچنین برای راه رفتن روی فرش، کف پوش و موکت نیز بهتر از کفش و صندل های راحتی استفاده شود.
• از صندل های کوچک تر از سایز پا استفاده نشود، به طوری که پاشنه پا روی لبه صندل قرار نگیرد.

اگر برای راه رفتن روی موکت و کف پوش از کفش و صندل روفرشی استفاده نمی شود، حداقل از جوراب نخی استفاده شود.

درمان:              

برای درمان ترک پا بهترین راه چرب کردن پوست است. روش صحیح چرب کردن پوست به این صورت است که ابتدا مرطوب کردن و خیساندن پوست پا برای مدت چند دقیقه در آب لازم است. سپس با کرم های ترک پا یا هر کرم دیگری باید کف پا چرب شود. برای اثر بهتر، روی پای چرب شده یک کیسه نایلونی پوشیده شود. برای راحتی کار، هنگام راه رفتن می توان روی کیسه نایلونی از جوراب استفاده کرد. بهتر است بعد از استحمام پا چرب شود.

گاهی بیماری های کف پا؛ نظیر بیماری های قارچی و بعضی بیماری های دیگر از قبیل پسوریازیس، کراتودرمی، لیکن پلان، میخچه و زگیل های متعدد ممکن است با ترک پاشنه پا اشتباه شود که درمان مخصوص خود را نیاز دارند. بنابراین در موارد ترک های پاشنه پا که مقاوم به درمان هستند، تشخیص پزشک لازم است.

نشریه زیبایی شماره ۵۶

مجله خبری